Αναρχικός αντιμιλιταρισμός και μύθοι σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία
Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 2 χρόνια από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Μετά από 2 χρόνια θανάτου, εκτοπισμών, καταστροφής και επίτασης της φτώχειας (όλων δηλαδή των δεινών που επιφέρει αναπόφευκτα κάθε διακρατικός πόλεμος για τους από τα κάτω) δεν φαίνεται πιθανή στο εγγύς μέλλον η κατάπαυση του πυρός. Η επαναφορά μιας επισφαλούς ειρήνης στην περιοχή, έστω και μέσα στα πλαίσια του κράτους και του καπιταλισμού, δεν φαίνεται πιθανή. Αντίθετα διαφαίνεται ορατά πλέον η απειλή γενίκευσης των πολεμικών συρράξεων και σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Επιπλέον, η ανηλεής επίθεση και ανθρωποσφαγή που διεξάγει το ισραηλινό κράτος εις βάρος των Παλαιστινίων μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου από την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς, επαληθεύει τους φόβους γενίκευσης του πολέμου στην Μέση Ανατολή και πέραν αυτής.
Η περαιτέρω κλιμάκωση των διακρατικών εντάσεων με στόχο την απόκτηση νέων σφαιρών επιρροής ή τη διεύρυνσή των ήδη υφιστάμενων, η ύπαρξη και επέκταση υπερεθνικών πολεμικών συμμαχιών μεταξύ κρατών, η αυξανόμενη κρατική χρηματοδότηση για πολεμικούς εξοπλισμούς, η ανάπτυξη και ολοένα και συχνότερη απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων, η κρατικά ενορχηστρωμένη υποδαύλιση του εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού, είναι στοιχεία που καθιστούν τον πόλεμο –από κοινού με την εκτεταμένη οικολογική καταστροφή σε παγκόσμιο επίπεδο- ως την μεγαλύτερη απειλή για την διασφάλιση της επιβίωσης τόσο του ανθρώπινου όσο και όλων των ειδών στον πλανήτη. Όχι άδικα λοιπόν, είναι όλο και περισσότεροι αυτοί που κάνουν λόγο για το ενδεχόμενο ξεσπάσματος του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να σταματήσει το δυστοπικό μέλλον που έχουν δημιουργήσει και μας επιφυλάσσουν τα κράτη και οι καπιταλιστές δεν είναι άλλο από την άμεση και συλλογική δράση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Είναι ο αγώνας για την μετατροπή των πολέμων των κυρίαρχων σε κοινωνικο-απελευθερωτικό πόλεμο εναντίον τους. Στην κατεύθυνση αυτή, εμείς οι αναρχικοί/ές, πρωτίστως, οφείλουμε να διατηρήσουμε μια αταλάντευτη αντιπολεμική/αντιμιλιταριστική, αντικρατική, αντιπατριωτική και διεθνιστική στάση διακηρύσσοντας συνεχώς αποφασιστικά και ξεκάθαρα την εναντίωσή μας, όχι μόνο ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο αλλά και ενάντια σε κάθε εξουσιαστικό πολιτικο/οικονομικό ιδεολόγημα, μηχανισμό, θεσμό και οργάνωση που θολώνει την κρίση μας σε σχέση με τον πόλεμο και τα πραγματικά κίνητρα αυτών που τον διεξάγουν. Την στάση αυτή οφείλουμε να διατηρήσουμε όχι μόνο στις περιόδους της επισφαλούς «ειρήνης» των κυρίαρχων αλλά -κυρίως- στην περίπτωση ξεσπάσματος ενός πολέμου, όταν η πατριωτική έξαψη και ο μιλιταρισμός θα βρίσκονται στο απόγειό τους εγείροντας το θυμικό στην κατεύθυνση της συσστράτευσης στην βάση της όποιας εθνικής ομοψυχίας.
Μόνο έτσι, θα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι/ες ότι θα παραμείνουμε ζωντανοί/ές όχι μόνο οι ίδιοι και οι ίδιες και τα εκατομμύρια των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων που πεθαίνουν σε κάθε πόλεμο για τα συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, αλλά και η ελπίδα ενός κόσμου χωρίς σύνορα, χωρίς εθνικά και θρησκευτικά μίση, χωρίς πόλεμο˙ έναν κόσμο αδελφοσύνης, ευημερίας, ισότητας και ελευθερίας. Έναν κόσμο πραγματικής και όχι επίπλαστης ειρήνης.
Στην παρούσα συγκυρία επιλέγουμε να αναδημοσιεύσουμε το κείμενο «Αναρχικός αντιμιλιταρισμός και μύθοι σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία». Το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 2022 από Τσέχους συντρόφους στην κατεύθυνση του να υπογραμμίσουν την ορθότητα και επικαιρότητα των αναρχικών αντιπολεμικών αναλύσεων και προταγμάτων. Παράλληλα, αποσκοπούν στο να αντικρούσουν συγκεκριμένη επιχειρηματολογία που -δυστυχώς- αναπαράγεται ακόμα και εντός του διεθνούς αναρχικού κινήματος η οποία προκρίνει τη συμμετοχή μας ως αναρχικούς/ές στις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ κρατών ή κρατικών σχηματισμών πολεμώντας στα πλαίσια ενός εθνικού, μιλιταριστικού σχηματισμού. Επίσης, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε πως κατά τη γνώμη μας, αν και το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο, οι θέσεις και η επιχειρηματολογία που αναπτύσσονται αφορούν κάθε διακρατικό ή εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο.
Παρόλο που δεν συμφωνούμε απόλυτα με το σύνολο των εκτιμήσεων ή την επιλογή όλων των παραθέσεων που χρησιμοποιούν οι σύντροφοι, ωστόσο θεωρούμε το συγκεκριμένο κείμενο μια εξαιρετικά εύστοχη και στη σωστή (πολιτικά και αξιακά) κατεύθυνση υπεράσπισης των πάγιων αναρχικών αντιπολεμικών αρχών. Αυτό που οι σύντροφοι διατυπώνουν με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο είναι ότι αν θέλουμε οι αναρχικοί/ές, να διατηρήσουμε ζωντανή την πιθανότητα μιας κοινωνίας απελευθερωμένης από το κράτος, το κεφάλαιο και κάθε μορφής εξουσία αποτελεί μονόδρομο η συνειδητή επιλογή μη συμμετοχής σε κανέναν άλλο πόλεμο πέραν του κοινωνικού/ταξικού απελευθερωτικού πολέμου των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ενάντια στους καταπιεστές και εκμεταλλευτές μας. Επιπλέον, στον αντίποδα του επιχειρήματος που αναπαράγεται (κυρίως από αριστερούς αλλά και από μερίδα αναρχικών), ότι η εναντίωσή μας σε κάθε διακρατικό/εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο είναι προϊόν της εμμονής μας σε κάποια ιδεολογική καθαρότητα με σκοπό τη δογματική διαφύλαξη αρχών αποκομμένων από την πραγματικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι, οι Τσέχοι σύντροφοι απαντούν ότι είναι ακριβώς αυτές -και μόνο- οι αντιπολεμικές, αντιπατριωτικές, διεθνιστικές αρχές των αναρχικών και αυτή η «καθαρότητα» που μπορούν να διασώσουν στην πράξη τις ζωές των ανθρώπων που χάνονται καθημερινά στα πεδία των μαχών αλλά και να κρατήσουν ζωντανή την προοπτική δημιουργίας μιας ζωής που θα αξίζει να βιωθεί.
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί τους.
Αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω