Κατηγορία: ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

Κατά την δεκαετία του 1890, αρκετές κυβερνήσεις ψήφισαν κατασταλτικούς νόμους στο πλαίσιο μιας εκστρατείας εναντίον αναρχικών και άλλων επαναστατών ως απάντηση στην λεγόμενη «αναρχική τρομοκρατία». Σε αυτό το άρθρο που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 1894 στην Liberty, μια αγγλική αναρχοκομμουνιστική εφημερίδα με εκδότη τον James Tochatti (1852-1928), ο Μαλατέστα ενώ απορρίπτει τον τερρορισμό υποστηρίζει την ηθική αντίσταση σε αυτούς τους κατασταλτικούς νόμους.

Η αντίδραση ξεσπάει πάνω μας από παντού. Η αστική τάξη εξοργισμένη από τον φόβο της μήπως χάσει τα προνόμιά της, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο καταστολής προκειμένου να καταπνίξει όχι μόνο το αναρχικό και σοσιαλιστικό αλλά κάθε προοδευτικό κίνημα.

Μια σύντομη βιογραφία της Βιρτζίνια Μπολτέν, επίσης γνωστής ως Λουίζ Μισέλ του Ροσάριο, ατρόμητης αγωνίστριας για τον αναρχισμό και την γυναικεία απελευθέρωση

Η Βιρτζίνια Μπολτέν ήταν κόρη ενός Γερμανού πλανόδιου πωλητή. Γεννήθηκε στην Ουρουγουάη, ή στο Σαν Λουίς σύμφωνα με κάποιους, ή στο Σαν Χουάν σύμφωνα με τον ερευνητή Placido Grela, και μετακόμισε στο Ροσάριο της Αργεντινής.

Το Ροσάριο ήταν γνωστό ως η “Βαρκελώνη της Αργεντινής” εκείνη την περίοδο εξ’ αιτίας της συγκέντρωσης των βιομηχανιών, της ριζοσπαστικής ζύμωσης και της πολιτικής επιρροής που ασκούσε στην υπόλοιπη χώρα. Εργάστηκε κατασκευάζοντας παπούτσια για εργάτες και στη συνέχεια στη Ρεφινερία, το τεράστιο εργοστάσιο ζάχαρης που απασχολούσε χιλιάδες εργαζόμενους, πολλοί από τους οποίους ήταν ευρωπαίοι μετανάστες και πολλές από αυτούς γυναίκες. Παντρεύτηκε  τον Marquez, έναν οργανωτή του συνδικάτου υποδηματοποιών και επίσης Ουρουγουανό.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ

Τον Οκτώβριο του 1883, συγκαλείται στο Πίτσμουργκ της Πενσιλβάνιας το ιδρυτικό συνέδριο του αμερικανικού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων (I.W.P.A., γνωστή και ως η Μαύρη Διεθνής) που είχε συσταθεί στο Λονδίνο το 1881. Η νέα αυτή διεθνής είχε συσταθεί από αναρχικούς σε μια προσπάθεια αναβίωσης της αντιεξουσιαστικής διεθνούς των συντρόφων του Μπακούνιν (1872-1877), και η οποία είχε ως κύρια χαρακτηριστικά την πλήρη εναντίωση στην νόμιμη πολιτική δράση και στην υποστήριξη της «προπαγάνδας δια της πράξης».