Κατηγορία: ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ

Το όνομα του Ελιζέ Ρεκλύ δεν είναι σίγουρα το πρώτο που συναντά κάποιος ο οποίος μελετά τον αναρχισμό. Ενώ κυκλοφορούν σε πάρα πολλές γλώσσες μεταφρασμένα κείμενα των Μπακούνιν και Κροπότκιν, δεν συμβαίνει το ίδιο με του Ρεκλύ. Ακόμα και οι μελετητές της αναρχικής σκέψης και δράσης ελάχιστα έχουν ασχοληθεί με τον Ρεκλύ, σε σχέση με τους δύο ρώσους αναρχικούς. Το κενό αυτό φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε ότι ο Ελιζέ Ρεκλύ συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που γοητεύουν: θεωρητικός, οργανωτής, επαναστάτης του οδοφράγματος, επιστήμονας διεθνούς κύρους. Μια απάντηση γύρω από την παραμέληση του γάλλου αναρχικού δίνει ο ιστορικός του αναρχισμού George Woodcock, γράφοντας ότι ο Ρεκλύ απέφυγε επιμελώς να γίνει έμβλημα του αναρχισμού όπως άλλοι, διατηρώντας πάντα ένα χαμηλό προφίλ και παραμένοντας ένας σύντροφος ανάμεσα σε άλλους συντρόφους.¹ Σ’ αυτό συναινούν πολλές μαρτυρίες, οι οποίες αναφέρουν ότι επρόκειτο για έναν σεμνό αγωνιστή, που προσπαθούσε να αποφεύγει την αυτοπροβολή και αναλάμβανε την οποιαδήποτε αποστολή, όσο ασήμαντη κι αν ήταν.²

Στις όχθες του Βέζερ, στην Γερμανία, σχεδόν επτά μίλια πάνω από το μέρος που τα νερά του χάνονται στην Βόρεια Θάλασσα, βρίσκεται η παλιά πόλη, η Βρέμη. Στον Μεσαίωνα, η Βρέμη ήταν μία από τις τρεις ελεύθερες πόλεις που αποτελούσαν την Χανσεατική Ένωση[1], μια ένωση φημισμένη για τον συνεχή της πόλεμο της κατά των πειρατών, αλλά και για τον πλούτο και την δύναμή της. Αυτές οι πόλεις, εκείνες τις μέρες, μονοπωλούσαν το παγκόσμιο εμπόριο. Η Βρέμη είναι ακόμη ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα της ευρωπαϊκής ηπείρου και ο πληθυσμός της είναι σήμερα γύρω στα 140.000 άτομα. Αυτός είναι ο τόπος που γεννήθηκα. Ελάχιστα θα ενδιέφερε τους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας, αν περιέγραφα εκτενώς την ιστορία των παιδικών μου χρόνων. Είναι η ίδια μ’ αυτή ενός συνηθισμένου παιδιού. Επομένως, μπορώ μονάχα να αναφέρω ότι πήγα στο σχολείο για οκτώμισι χρόνια και ότι μπαρκάρισα για τις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών παλικαράκι.

Λουϊ Αντρέ Έντο (Luis Andres Edo, Caspe, 7 Νοεμβρίου 1925 – Βαρκελώνη, 14 Φεβρουαρίου 2009).

Ισπανός ιστορικός και αναρχικός αγωνιστής, συγγραφέας της ιστορίας της αναρχοσυνδικαλιστικής οργάνωσης «Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας» («Confederacion Nacional del Trabajo», CNT).

 Ο Ρούντολφ Ρόκερ ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς φωνές στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα. Γεννήθηκε στη Μαγεντία της Γερμανίας στις 25 Μαρτίου του 1873. Ο ελευθεριακός και δημοκρατικός χαρακτήρας της σκέψης του οφείλει πολλά στο αντιπρωσσικό, φεντεραλιστικό πνεύμα της γενέτειράς του. «Τα δημοκρατικά αισθήματα αυτής της περιοχής της Γερμανίας ήταν ενσωματωμένα μέσα στα έθιμα του λαού … ως αποτέλεσμα των πολλών επιρροών της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης», θα γράψει ο ίδιος στον 1° τόμο των Αναμνήσεων του («Η νεότητα ενός επαναστάτη», Μπουένος Άιρες, 1947). Ένα μεγάλο μέρος του λαού της Μαγεντίας κράτησε ευνοϊκή στάση, θα μας θυμίσει πάλι ο Ρόκερ, απέναντι σε έναν από τους σημαντικότερους αντίπαλους του Βίσμαρκ και της Πρωσικής κρατικής πειθαρχίας, τον Νότιο-Γερμανό φεντεραλιστή Constantin Frantz.