Μια ακόμη πτυχή του ολοκληρωτισμού που έχουν επιβάλλει κράτος και κεφάλαιο με πρόσχημα την πανδημία αποτελεί η επίταση της καταστολής εναντίον των ομήρων του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, εναντίον των πολιτικών κρατουμένων.
Στις 22/12 ο πολιτικός κρατούμενος Δ. Κουφοντίνας απήχθη από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας, όπου κρατούνταν τα τελευταία 2,5 χρόνια, στο πλαίσιο της εφαρμογής του νέου νομοσχεδίου για τις φυλακές. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο πέραν της φωτογραφικής στοχοποίησης εναντίον του ίδιου του Κουφοντίνα προβλέπει τη γενικότερη αυστηροποίηση των όρων για τις άδειες και τις αγροτικές φυλακές. Το νομοσχέδιο αυτό ορίζει την επαναμεταγωγή κρατουμένων από αγροτικές φυλακές στην φυλακή όπου αρχικά κρατούνταν· που στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα είναι ο Κορυδαλλός. Σε μια εξόφθαλμη καταστρατήγηση του ίδιου τους του νόμου, οι κρατιστές μέσω της γενικής γραμματέως «Αντεγκληματικής» Πολιτικής, Σ. Νικολάου αποφάσισαν να τον μεταφέρουν στις φυλακές Δομοκού με αδιαφανείς διαδικασίες, ψευδόμενοι μάλιστα ότι προηγουμένως μετήχθη στον Κορυδαλλό, όπως προέβλεπε ο νόμος.
Η συγκεκριμένη μεθόδευση είναι μια ακόμα έκφανση του εκδικητικού μένους της πολιτικής εξουσίας εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων και ιδιαίτερα αυτών που παραμένουν συνεπείς χωρίς να σκύβουν το κεφάλι. Αποτελεί μια ακόμα κατασταλτική κίνηση που επιβεβαιώνει το καθεστώς εξαίρεσης του υφίστανται οι πολιτικοί κρατούμενοι και ξεσκίζει το δημοκρατικό προσωπείο του λεγόμενου Κράτους Δικαίου.
Ως απάντηση σε αυτή την εκδικητική μεθόδευση ο Δ. Κουφοντίνας προχώρησε σε απεργία πείνας από τις 8 Ιανουαρίου με αίτημα την τήρηση του νόμου και την επαναφορά του στα υπόγεια των φυλακών Κορυδαλλού. Για μια ακόμη φορά αναγκάζεται να στραφεί σε αυτό το έσχατο μέσο αγώνα προκειμένου να διαφυλάξει το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ορθώνοντας παράλληλα ένα φραγμό αντίστασης ενάντια στον Βοναπαρτισμό της πολιτικής εξουσίας. Παράλληλα, σε ένδειξη αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα του Δ. Κουφοντίνα προχώρησαν, επίσης, σε απεργία πείνας οι αγωνιστές κρατούμενοι Γ. Δημητράκης, Ν. Μαζιώτης, Π. Γεωργιάδης και Β. Σταθόπουλος.
Οι πολιτικοί κρατούμενοι δεν είναι μόνοι, είναι σάρκα από τη σάρκα της αγωνιζόμενης κοινωνίας. Ο αγώνας ενάντια στην κρατική επιταγή του καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατουμένους είναι αγώνας ενάντια στον ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου.
ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ