7 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

7 χρόνια πριν, στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο νεαρός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος εκτελείται εν ψυχρώ από τον μπάτσο Κορκονέα. Το αρχικό σοκ και η θλίψη γρήγορα μετατρέπεται σε κραυγή εκδίκησης που μετατρέπει σε μερικές μέρες την οργή σε γενικευμένη εξέγερση που απλώνεται παν ού σα φωτιά. Από τον Έβρο ως την Κρήτη και τη Ρόδο, η χώρα φλέγεται από τους εξεγερμένους· τους μαθητές, φοιτητές, άνεργους, εργαζόμενους, μετανάστες. Συνειδητοποιημένα ή ενστικτωδώς, οι εξεγερμένοι στρέφονται ενάντια στον παλιό κόσμο. Ένα κόσμο εκμετάλλευσης, ανεργίας, αδικίας, εξουσίας ανθρώπου σε άνθρωπο, λατρείας του χρήματος·ένα κόσμο που καθώς φλέγεται αφήνειέστω και για λίγο την ουτοπία της αυτοθέσμισης όλων των πτυχών της καθημερινής ζωής, το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης, την κατάργηση του κράτους και της εξουσίας να αναδυθεί.

Η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη, που τόσο λοιδορήθηκε από δεξιά κι αριστερά, κι άλλο τόσο είχε “τιμηθεί” από τους σημερινούς “αριστερούς”διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, δεν ανήκει σε κανέναν πέρα από τους ίδιους τους εξεγερμένους που βρέθηκαν μαζί στους δρόμους του αγώνα, πίσω από τα οδοφράγματα. Αυτά που προσπαθεί να γκρεμίσει κάθε εξουσιαστής, σε όλα τα μήκη και πλάτη του κοινοβουλίου, άσχετα με το αν μέχρι εχθές μιλούσε για “αντιστάσεις”. Δεν ξεχνάμε ότι κάθε εξουσία θα στήνει πάντα μνημεία στις εξεγέρσεις του χθες και πολυβόλα στις εξεγέρσεις του σήμερα.

Σήμερα, 7 χρόνια μετά, η Ελλάδα του Αλέξη Γρηγορόπουλου, του Παύλου Φύσσα, του Σαχτζάτ Λουκμάν, του Τόνυ Ονούα, του Χριστόφορου Μαρίνου,του Μιχάλη Καλτεζά, του Κουμή, της Κανελλοπούλου και τόσων άλλων δολοφονημένων από το κράτος και το παρακράτος του, είναι βυθισμένη στην μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της, χωρίς προοπτικές επιστροφής στην εποχή των παχιών αγελάδων Παπανδρέου και Σημίτη, που τόσο αναπολούν οι μικροαστοί. Σήμερα βλέπουμε πιο ξεκάθαρα από ποτέ ότι τη στιγμή που το κεφάλαιο, τραπεζικό, χρηματοπιστωτικό, βιομηχανικό, δείχνει τα δόντια του, χρησιμοποιεί όλο το οπλοστάσιο του, πολιτικούς, μπάτσους, δικαστές, εισαγγελείς, δημοσιογράφους, φασίστες, για να διατηρήσει και να διευρύνει τα προνόμιά του σε βάρος όλων μας, όλων των εργαζομένων, ανέργων, ντόπιων και μεταναστών.

Σε αυτό το πλαίσιο η δική μας απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την καθημερινή σύγκρουση με αυτό το σύμπλεγμα εξουσίας δεξιαριστερό ή αριστεροδεξίο. Με καταλήψεις, απεργίες, με συγκρούσεις μέχρι τέλους. Καθήκον μας είναι να γκρεμίσουμε τον κόσμο των εξουσιαστών και των άβουλων υπηκόων του.