ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ | αναρχική συλλογικότητα

 ΕΛΙΖΕ ΡΕΚΛΥ

Ι.

Για τους περισσότερους Άγγλους η λέξη «αναρχία» ακούγεται τόσο αποκρουστική, ώστε ο μέσος αναγνώστης μάλλον θα προσπεράσει αυτές τις σελίδες με αποστροφή, αναρωτώμενος μάλιστα πως θα μπορούσε κανείς να έχει το θράσος για να γράψει ένα τέτοιο κείμενο. Όσον αφορά το πλήθος των κοινότοπων πολυλογάδων, έχουμε ήδη παραιτηθεί από κάθε ελπίδα. Καμιά κατηγορία δεν μας φαίνεται αρκετά πικρή και κανένα επίθετο αρκετά προσβλητικό. Αυτοί που ρητορεύουν πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα θεωρούν ότι, το να εξυβρίζουν τους αναρχικούς είναι ένα ανεξάντλητο διαβατήριο στην ευμένεια του κοινού. Κάθε πιθανό έγκλημα χρεώνεται σε εμάς, καθώς η κοινή γνώμη – λόγω της οκνηρίας της να μάθει την αλήθεια – πείθεται ότι η αναρχία δεν είναι παρά ένα άλλο όνομα για την κακοήθεια και το χάος. Χρησιμοποιώντας ύβρεις και με οδηγό το μίσος, μας αντιμετωπίζουν σύμφωνα με την αρχή που λέει ότι ο πιο σίγουρος τρόπος να βγάλεις το μάτι κάποιου είναι να του δώσεις ένα κακό όνομα.

Διαβάστε περισσότερα

ΠΙΟΤΡ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ

Ι.

«Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία κι η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκάται να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν’ απαιτούν απ’ αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από την δική τους εκπαίδευση και την δική της ηθική». Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του Γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν «Ευρετήριο της Νομοθεσίας». Κι όμως, μολονότι αυτές οι γραμμές γράφτηκαν από ‘ναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν ο ίδιος δημιουργός και θαυμαστής του νόμου, εκφράζουν τέλεια την ανώμαλη κατάσταση της κοινωνίας μας.

Διαβάστε περισσότερα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
Η αστική φρασεολογία του
«επιστημονικού» κομμουνισμού

Πριν λίγο καιρό, μέσω της εκδοτικής εταιρείας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, εκδόθηκε ένα μικρό δωδεκασέλιδο φυλλάδιο απ’ αυτόν τον «έξοχο θεωρητικό» (όπως συστηνόταν στους αναγνώστες του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού τύπου), τον Μπουχάριν. Έδωσε σ’ αυτό τον πομπώδη τίτλο «Αναρχία και Επιστημονικός Κομμουνισμός». Επιτρέψτε μας, όμως, να ρίξουμε μια ματιά για να δούμε πόση τελικά «επιστήμη» περιέχει.

Διαβάστε περισσότερα

ΚΑΡΛΟ ΚΑΦΙΕΡΟ

Το επαναστατικό ιδανικό µας είναι το παλιό ιδανικό όλων όσων δεν θέλησαν να υποταχθούν στην καταπίεση και την εκµετάλλευση και συνίσταται τόσο για εµάς όσο και για εκείνους που προηγήθηκαν από εµάς, στους δύο όχι λιγότερο παλιούς όρους: Ελευθερία και Ισότητα. Παλιό όσο και η ανθρώπινη δουλεία, όσο κι η ανθρωπότητα, αυτό το ιδανικό έτυχε πάντα περιορισµένης και µερικής εφαρµογής λόγω των προσπαθειών των αντιδραστικών, οι οποίοι σε κάθε εποχή αναχαίτιζαν την πορεία της επανάστασης. Διαβάστε περισσότερα

ΕΡΡΙΚΟ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ

ΑΝΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΗ ΒΙΑ, μη κυριαρχία ανθρώπου σε άνθρωπο, μη επιβολή βιαίως της βούλησης ενός ή περισσοτέρων στους υπόλοιπους.
Είναι μόνο μέσω της εναρμόνισης των συμφερόντων, μέσω της εθελούσιας συνεργασίας, της αγάπης, του σεβασμού, της αμοιβαίας ανοχής, είναι μόνο με την πειθώ, το παράδειγμα, την μεταδοτικότητα και το αμοιβαίο όφελος από την επιείκεια που μπορεί και πρέπει να θριαμβεύσει η αναρχία, δηλαδή μια κοινωνία αδελφών ελευθέρως αλληλέγγυων, η οποία θα εξασφαλίζει στους πάντες την μέγιστη ελευθερία, τη μέγιστη ανάπτυξη, τη μέγιστη δυνατή ευημερία.

Διαβάστε περισσότερα

ΝΕΣΤΩΡ ΜΑΧΝΟ

Ο αναρχισμός είναι μια ζωή ελευθερίας και δημιουργικής ανεξαρτησίας για τον άνθρωπο, μια κατάσταση δηλαδή που δεν εξαρτάται από θεωρίες ή από προγράμματα που προσπαθούν να ελέγξουν τη ζωή του ανθρώπου στο σύνολό της. Είναι μια «διδασκαλία» που βασιζόμενη στην πραγματική καθημερινή ζωή, ξεπερνά όλους τους τεχνητούς περιορισμούς και δεν μπορεί να συνθλιφτεί από κανένα σύστημα.

Διαβάστε περισσότερα

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΠΙΟΤΡ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ

Αναρχισμός1 (από τα ελληνικά α και αρχή, «ενάντια στην εξουσία»). Όρος που δόθηκε σε μία αρχή ή θεωρία ζωής, στην οποία η κοινωνία δημιουργείται και εξελίσσεται χωρίς την ηγεσία κάποιας κυβέρνησης. Η αρμονία σε μία τέτοια κοινωνία δεν επιτυγχάνεται από την υποταγή στο νόμο ή την υπακοή σε οποιαδήποτε εξουσιαστική αρχή αλλά από ελεύθερες συμφωνίες-συνθήκες μεταξύ των διαφόρων ομάδων, εδαφικών ή επαγγελματικών, έτσι ώστε να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις παραγωγής και κατανάλωσης αλλά και όλο το εύρος των αναγκών και προσδοκιών μίας πολιτισμένης οντότητας. Σε μία κοινωνία, που δημιουργείται πάνω στις αρχές αυτές, οι εθελοντικές ενώσεις, οι οποίες στη σύγχρονη εποχή έχουν ήδη αρχίσει να καλύπτουν όλο και πιο μεγάλο εύρος των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, επεκτείνονται ακόμα περισσότερο, έτσι ώστε να περιλαμβάνουν όλες τις λειτουργίες ενός κρατικού μηχανισμού. Αντιπροσωπεύουν ένα διαπλεκόμενο δίκτυο, που συγκροτείται από μία άπειρη ποικιλία ομάδων και ομοσπονδιών κάθε μεγέθους και επιπέδου με τοπικό χαρακτήρα, περιφερειακό, εθνικό, διεθνή, προσωρινό ή μόνιμο, με στόχο να καλυφθούν όλες οι πιθανές λειτουργίες ενός κοινωνικού συνόλου, όπως η παραγωγή, η κατανάλωση και οι ανταλλαγές, οι επικοινωνίες, η υγεία, η παιδεία, η αμοιβαία προστασία, η άμυνα, καθώς και οι συνεχώς αυξανόμενες επιστημονικές, καλλιτεχνικές, φιλολογικές και κοινωνικές ανάγκες μίας ανθρώπινης ύπαρξης. Διαβάστε περισσότερα

ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΡΟΚΕΡ

Ο Αναρχισμός αποτελεί ένα συγκεκριμένο πνευματικό ρεύμα της κοινωνικής σκέψης, του οποίου οι οπαδοί υποστηρίζουν την κατάργηση των οικονομικών μονοπωλίων και όλων των καταπιεστικών, πολιτικών και κοινωνικών θεσμών που επικρατούν μέσα στην κοινωνία. Στη θέση της καπιταλιστικής οικονομικής τάξης, οι Αναρχικοί αντιπαραθέτουν μια ελεύθερη ένωση όλων των παραγωγικών δυνάμεων, βασισμένη πάνω στην συνεργασία των εργαζομένων, που θα είχε σαν αποκλειστικό σκοπό την ικανοποίηση των απαραίτητων αναγκών κάθε μέλους της κοινωνίας. Στη θέση των σημερινών εθνικών κρατών, με τον άψυχο μηχανισμό των πολιτικών και γραφειοκρατικών θεσμών τους, οι Αναρχικοί επιθυμούν μια ομοσπονδία από ελεύθερες κοινότητες που θα είναι δεμένες, η μία με την άλλη, από τα κοινά οικονομικά και κοινωνικά τους συμφέροντα και θα ρυθμίζουν τις υποθέσεις τους με την κοινή συμφωνία και την ελεύθερη αποδοχή. Διαβάστε περισσότερα

Στις αρχές Ιουλίου πρόκειται να κατατεθεί προς ψήφιση στο θερινό τμήμα της Βουλής νομοσχέδιο για την ίδρυση φυλακών υψίστης ασφαλείας ( τύπου Γ′ ) και καθιέρωσης ειδικών συνθηκών εγκλεισμού. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει την κατηγοριοποίηση των φυλακών σε Α΄, Β΄ και Γ΄ τύπου. Πιο συγκεκριμένα, οι φυλακές τύπου Α′ προορίζονται για υπόδικους και κατάδικους για χρέη, για ″εγκλήματα″ κατά της ιδιοκτησίας και κατάδικους σε ποινή φυλάκισης· όλους αυτούς δηλαδή που είτε αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους στις τράπεζες και στο κράτος είτε, σπρωγμένοι από την ανέχεια και την εξαθλίωση που επιβάλλεται από την οικονομική και πολιτική ελίτ, οδηγούνται στην μικροπαραβατικότητα ως μοναδική δίεξοδο επιβίωσης. Στις φυλακές τύπου Β′ θα κλείνονται οι υπόδικοι και κατάδικοι με κακουργηματικού τύπου κατηγοριές εκτός από αυτούς που προορίζονται για τις φυλακές τύπου Γ′. Στις τελευταίες θα φυλακίζονται υπόδικοι και κατάδικοι που διώκονται με τον (αντι)τρομοκρατικό νόμο, κρατούμενοι ύποπτοι ή κατηγορούμενοι για υποκίνηση στάσεων και εξεγέρσεων μέσα στη φυλακή, υπόδικοι και κατάδικοι για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση καθώς και όσοι αποτελούν απειλή για την «ασφάλεια της χώρας και τη δημόσια τάξη». Με άλλα λόγια, εκεί θα φυλακίζονται οι εχθροί του καθεστώτος, όσοι μάχονται συνειδητά ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, οι κρατούμενοι που δεν αποδέχονται ως όρο ζωής την υποταγή και τον εξευτελισμό του εγκλεισμού, αλλά αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία και τέλος όσοι αντιστέκονται στην υποτίμηση της ζωής τους όπως απεργοί, αγωνιζόμενοι κάτοικοι, απολυμένοι και γενικά όσοι στοχοποιούνται από την εξουσία και μπορούν εν δυνάμει να χαρακτηριστούν από την ταξική δικαιοσύνη ως απειλή για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Πιο συγκεκριμένα, για τους έγκλειστους στα κελία τύπου Γ′ το νομοσχέδιο προβλέπει την απομόνωση 23 ώρες το 24ωρο με μία ώρα μόνο ατομικό προαυλισμό, την κατάργηση των αδειών και της υφ’ όρων απόλυσης, την απαγόρευση των μεροκαμάτων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία μειώνουν την ποινή και τον καθορισμό του ελάχιστου χρόνου εγκλεισμού στα 10 χρόνια με δυνατότητα επανεξέτασης της ποινής κάθε 2 χρόνια.
Οι συνθήκες αυτής της μορφής εγκλεισμού, που συνιστούν μια φυλακή μέσα στη φυλακή, θεσμοθετούν στην ουσία τη θανατική ποινή με άλλους όρους. Η μόνιμη απομόνωση του κρατούμενου, η αισθητηριακή απονέκρωση, η αποκοπή από το κοινωνικο – πολιτικό περιβάλλον και τους συγκρατούμενούς του αποσκοπούν στην ψυχική και πνευματική κατάρρευση και εν τέλει στην φυσική του εξόντωση, επιβεβαιώνοντας έτσι την εκδικητική φύση του ″σωφρονιστικού″ συστήματος. Παράλληλα, μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου προωθείται και επιβραβεύεται η ρουφιανιά με το δέλεαρ της ελάφρυνσης της ποινής για όσους κρατούμενους παρέχουν πληροφορίες για την εξάρθρωση επαναστατικών οργανώσεων.
Το νομοσχέδιο για τις φυλακές αποτελεί μόνο ένα από μια σειρά νομοσχεδίων με βαρύνουσα κοινωνική σημασία (Διαχείρηση και οριοθέτηση δασών και αιγιαλών, ιδιωτικοποίηση της Δ.Ε.Η., ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας / Θεσσαλονίκης) τα οποία πρόκειται να τεθούν επίσης προς ψήφιση στο θερινό τμήμα της βουλής. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πλέγμα αντικοινωνικών μέτρων που λεηλατούν δικαιώματα και κεκτημένα, που ειδικά στην περίπτωση των φυλακών, κατοχυρώθηκαν με αιματηρούς αγώνες. Ιδιαίτερα η κατάθεση του σχεδίου νόμου για τη θεσμοθέτηση φυλακών υψίστης ασφαλείας καταδεικνύει τον φόβο των κυρίαρχων για το ξέσπασμα της αναπόφευκτης κοινωνικής οργής που προκαλεί η γενικευμένη επίθεση που εξαπολύουν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Επιχειρούν, μέσω της φυλάκισης και απομόνωσης αγωνιστών σε λευκά κελιά, αφενός να αμβλύνουν τις δίκαιες κοινωνικές αντιδράσεις με την εμπέδωση του φόβου και αφετέρου να καταστείλουν και την παραμικρή εστία αντίστασης και σύνδεσης αγώνων εν τη γενέσει τους, τόσο εντός όσο και εκτός της φυλακής.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια από τις 23 Ιουνίου πάνω από 4000 κρατούμενοι στα ελληνικά κολαστήρια έχουν ξεκινήσει ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ, με αιτήματα: 1) Την απόσυρση του νομοσχεδίου 2) Να αποτελούν οι άδειες και οι αναστολές αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κρατουμένων. 3) Να έχουν όλοι οι κρατούμενοι που έχουν καταδικαστεί με ποινή ισόβιας κάθειρξης για ναρκωτικά (αφού η αστυνομία φρόντισε να τους παρουσιάσει από εξαρτημένους χρήστες ως δήθεν μεγαλέμπορους) τη δυνατότητα να ξαναδικαστούν με τον νέο νόμο και τις ευεργετικές του διατάξεις για τους χρήστες. 4) Να εφαρμοστεί το δικαίωμα της συζυγικής επίσκεψης. 5) Να σταματήσει η διαρκής ομηρία των απελάσεων και να αποφυλακιστούν οι εκατοντάδες μετανάστες κρατούμενοι, που ενώ έχει λήξει η ποινή τους, παραμένουν φυλακισμένοι.
Ο συγκεκριμένος, όπως και κάθε αγώνας των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ενάντια στους δυνάστες τους είναι δίκαιος και αναγκαίος στην κατεύθυνση της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες των πληβείων τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών. Οι φυλακές άλλωστε προορίζονται για τους φτωχούς και τους αποκλεισμένους αυτής της κοινωνίας, ενώ παράλληλα τα ″εγκλήματα″ για τα οποία κατηγορούνται πηγάζουν από την οικονομική και κοινωνική ανισότητα και τα οποία σε μία εξισωτική και αλληλέγγυα κοινωνία θα εξέλειπαν, καθώς θα εξαλείφονταν τα αίτια που τα γεννούν. Η ύπαρξη της φυλακής είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταξικής και εξουσιαστικής κοινωνίας. Ιστορικά οι εκμεταλλευτές στήριζαν την κυριαρχία τους στην ύπαρξη της φυλακής τόσο για να καταστέλλουν και να τιμωρούν τους παραβάτες των νόμων που διασφαλίζουν αυτή την κυριαρχία, όσο και για να αποσπούν βίαια με το φόβητρο του εγκλεισμού την κοινωνική συναίνεση και υποταγή. Η κοινωνική δυσαρμονία, η ανασφάλεια, οι εγκληματικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές δεν πρόκειται να εξαλειφθούν όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση, καταπίεση και αδικία· αυτά θα παραμένουν όσα μπουντρούμια, όσα βασανιστήρια και αν εφεύρουν και όσα τείχη και αν υψώσουν οι εχθροί της ανθρωπινότητας και της ελευθερίας. Αυτές οι κοινωνικές παθογένειες θα πάψουν μόνο όταν καταστραφούν οι αιτίες που τις γεννούν, δηλαδή το κράτος, ο καπιταλισμός, και η εξουσία.
Ξεκινώντας από την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στην ίδρυση των ελληνικών Γκουαντανάμο, να κλιμακώσουμε τον αγώνα ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και στο σύστημα που τις γεννά. Για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας και ανθρωπιάς.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ ΟΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΗΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Το κείμενο σε μορφή PDF. υπάρχει εδώ