Τα ξημερώματα του Σαββάτου στις 30/09 έγινε επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο. Με φόντο μια φρουρούμενη γειτονιά από μπάτσους κάθε λογής, έγινε εισβολή στην κατάληψη, όπου συνελήφθησαν 10 σύντροφοι και συντρόφισσες, ένας εκ των οποίων -κι ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες- βρέθηκε από την ταράτσα του κτιρίου στο κενό. Οι σύντροφοι-ισσες μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΗ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, με τον τραυματία σύντροφο να κρατείται ξεχωριστά και να μην λαμβάνει αρχικά την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η δικογραφία παραμένει στα χέρια του εισαγγελέα, επομένως οι γνωστές σε εμάς κατηγορίες είναι αυτές που ανακοινώθηκαν στα συλληφθέντα άτομα κατά την σύλληψη – διατάραξη οικιακής ειρήνης, ρευματοκλοπή, απείθεια, νόμος περί όπλων κατά συναυτουργία. Έξω από το κτίριο υπήρξαν αντανακλαστικές αντιδράσεις και συγκρούσεις, με αποτέλεσμα μία ακόμη σύλληψη, ενώ δράσεις αντίστασης και αλληλεγγύης συνεχίζονται και πληθαίνουν, εντός και εκτός Ηρακλείου.
Από την ημέρα της εκκένωσης το κτίριο ξεκίνησε να σφραγίζεται άμεσα με λαμαρίνες και τσιμέντο στις πόρτες και τα παράθυρα, χωρίς καν τις απαραίτητες εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, αδιαφορώντας για το ότι έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης (ο “νόμιμος ιδιοκτήτης” του κτιρίου) κοστολόγησε τις εργασίες σφραγίσματος στα 37.200€ (το μέγιστο ποσό που ορίζεται από το νόμο για απευθείας αναθέσεις). Παράλληλα έχουν πραγματοποιηθεί εκτεταμένες ζημιές, με στόχο το κτίριο να μην είναι βιώσιμο και λειτουργικό. Επιπλέον παρά τις καταγγελίες από φιλοζωικά σωματεία για εγκλωβισμένα ζώα εντός του, αυτό σφραγίστηκε καθολικά, μην αφήνοντας στις δύο γάτες μας, τον Τσίκο και την Στάχτη καμία πρόσβαση σε φαγητό και νερό, καταδικάζοντάς τα σε θάνατο με ξεκάθαρη ευθύνη της Πρυτανείας.
(Η κατάληψη μετά την εκκένωση)
Η εκκένωση του Ευαγγελισμού δεν έρχεται σε κενό χρόνο, αλλά προστίθεται στη δυστοπτική πραγματικότητα που βιώνουμε. Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο ευθύνονται για αμέτρητους θανάτους (χαρακτηριστικές για εμάς στην Κρήτη οι πρόσφατες δολοφονίες του Κώστα Μανιουδάκη από τα ΤΑΕ Σούδας, και του Αντώνη Καρυώτη στην ΑΝΕΚ) αλλά και φυσικές καταστροφές, που έχουν γίνει “κανονικότητα”, και προσπαθούν να φιμώσουν οποιαδήποτε φωνή αντιστέκεται στην κυριαρχία τους. Όσο το κόστος ζωής αυξάνεται ασταμάτητα και τα εργασιακά μας δικαιώματα ισοπεδώνονται, όσο μετανάστριες πνίγονται στο Αιγαίο και κρατούμενοι καταδικάζονται με θάνατο στις φυλακές, όσο πραγματοποιούνται δεκάδες πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και μας διώχνουν από τις γειτονιές μας για να πάρουν τη θέση μας τουρίστες, τόσο εντείνουν την καταστολή τόσο στις καταλήψεις, όσο και σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης και αγώνα που αναπτύσσεται εναντίον τους, στους δρόμους, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας.
Οι καταλήψεις, λοιπόν, αποτελούν ρωγμές σε αυτήν την κανονικότητα και οπλίζουν τις επιθυμίες μας για ανάσες ελευθερίας σε αυτόν τον ασφυκτικό κόσμο. Κι αυτό γιατί -κόντρα στην εξατομίκευση, την απάθεια και την ανάθεση που καλλιεργείται- οι καταλήψεις, διατηρούν ζωντανή τη μνήμη των αγώνων του παρελθόντος και αποτελούν βασικό κομμάτι των αγώνων του σήμερα. Παράλληλα, σε μια κοινωνία με χιλιάδες άδεια σπίτια και ανθρώπους χωρίς στέγη, καλύπτουν την κοινή μας ανάγκη για αξιοπρεπή διαβίωση, αμφισβητούν στην πράξη την έννοια της ιδιοκτησίας και δίνουν ένα παράδειγμα συλλογικής ζωής. Το θέμα για εμάς δεν ήταν ποτέ αν είναι “νόμιμες” ή “παράνομες”, αλλά ότι είναι δίκαιες και αναγκαίες.
Πριν 21 χρόνια αντικρίσαμε ένα κτίριο ερείπιο, παρατημένο για δεκαετίες, που αποτελούσε μια εστία μόλυνσης. Χωρίς τη βοήθεια κανενός θεσμικού ή ιδιωτικού φορέα αλλά αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα καταφέραμε να κάνουμε ένα ετοιμόρροπο κτίριο βιώσιμο και λειτουργικό. Έναν χώρο ανοιχτό προς την κοινωνία αλλά και σε όσες αποκλείονται από αυτήν, με στεγαστική δομή, κινηματικό βιβλιοπωλείο και βιβλιοθήκη, γυμναστήριο… Τα τελευταία χρόνια είχαμε πραγματοποιήσει τρεις φορές εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του κτιρίου, με την ανάλογη προσοχή και φροντίδα στην ιστορικότητα του, και με προσωπικό κόπο και πόρους συντρόφων/ισσων, και συνεισφορές αλληλέγγυων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι πιο πρόσφατες εργασίες έγιναν μάλιστα το καλοκαίρι του ’23, και ολοκληρώνονταν τις ημέρες της εκκένωσης.
Όλα αυτά τα χρόνια στον Ευαγγελισμό στεγάστηκαν ομάδες και συλλογικότητες, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συνελεύσεις, έλαβαν χώρα δομές αλληλεγγύης, διοργανώθηκαν ποικίλες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Η κατάληψη Ευαγγελισμού ήταν και είναι οι σχέσεις, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, το κίνημα, όλοι και όλες εμείς. Ένας ιστορικός πολιτικός χώρος, που αποτελεί ορόσημο για το κίνημα αλλά και την πόλη του Ηρακλείου, για την συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, την αντιφασιστική του δράση, και την έμπρακτη στήριξη σε διωκόμενους-ες αγωνιστ(ρι)ές και πολιτικούς κρατούμενους.
(Ο Ευαγγελισμός δεν παραδίνεται, μάχεται και θα τον πάρουμε πίσω!)
Αδυνατώντας να μείνουμε άπραγες απέναντι στην καταστολή και αγωνιζόμενοι-ες για τα κεκτημένα αγώνων όλων αυτών των χρόνων αλλά και για τα όσα έπονται, έχουμε ξεκινήσει τον αγώνα υπεράσπισης της κατάληψης. Μέρα με τη μέρα με πορείες, παρεμβάσεις, αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, δράσεις αλληλεγγύης, στήριξη άλλων αγώνων της πόλης.
(Πορεία υπεράσπισης 08/10 Ηράκλειο, Κρήτη)
Πέραν της πολιτικής στήριξης και αλληλεγγύης, στο σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι-ες και με πρακτικά ζητήματα και γι’ αυτό το λόγο χρειαζόμαστε την οικονομική σας στήριξη για:
1) να καλύψουμε τα δικαστικά έξοδα των συλληφθέντων της εκκένωσης, αλλά και όσων έχουν ήδη συλληφθεί ή θα συλληφθούν κατά τις δράσεις αλληλεγγύης.
2) να αντικατασταθεί ο κινηματικός εξοπλισμός που καταστράφηκε ή πλιατσικολογήθηκε από τους μπάτσους.
3) να αποπληρώσουμε έξοδα για τα υλικά και τις εργασίες αποκατάστασης του καλοκαιριού, διαδικασία η οποία είχε δρομολογηθεί για την περίοδο αυτή αλλά διεκόπη λόγω της εισβολής, ενώ καταστράφηκε και ο εξοπλισμός για προγραμματισμένες εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης.
4) να προετοιμαστούμε υλικοτεχνικά για να αποκαταστήσουμε τις καταστροφές που προκάλεσαν μπάτσοι και πρυτανικές αρχές με το σφράγισμα του κτηρίου.
Το οικονομικό κόστος για το σύνολο των παραπάνω ζητημάτων ξεπερνάει τον στόχο αυτής της καμπάνιας, ο οποίος αποτελεί το ποσό που θεωρούμε πως χρειαζόμαστε άμεσα για την κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όλον τον κόσμο που έχει σταθεί δίπλα μας όλο αυτό το διάστημα, και επιφυλασσόμαστε με την επιστροφή μας στο σπίτι να επιστρέψουμε όλη αυτή την δύναμη και την αλληλεγγύη στο κίνημα, όπως κάναμε τα τελευταία 21 χρόνια.
Τίποτα δεν τελείωσε – ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ!
LINK ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
