ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
LUCIO (Σχετικά με τη ζωή του αναρχικού Lucio Urtubia) ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ
09:00 μ.μ.
BAR
οικονομικής ενίσχυσης για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων της υπόθεσης
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
Την Τετάρτη 10/6 πραγματοποιήθηκε η μικροφωνική αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στην κινηματική υποδομή του espiv.net ως απάντηση στην προσπάθεια φίμωσής του μετά από πρωτοβουλία της πρυτάνεως του Παντείου πανεπιστημίου. Στη συγκέντρωση στην οποία καλούσαν επίσης η αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός, το Ελεύθερο κοινωνικό ραδιόφωνο 1431AM και η συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό “Μαύρο & Κόκκινο” συμμετείχαν περίπου 30 συντρόφισσες και σύντροφοι.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ
ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΦΙΜΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ !
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ.
αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω
Την Πέμπτη 27/6 πραγματοποιήθηκε στην Καμάρα αντιεκλογική συγκέντρωση στην οποία συμμετείχαν περίπου 40 σύντροφοι και συντρόφισσες, αναρτήθηκαν πανό, πετάχτηκαν τρικάκια ενώ μοιράστηκαν και διαβάστηκαν αναρχικά αντιεκλογικά κείμενα. Στην συγκέντρωση εκτός από την δική μας συλλογικότητα κάλεσαν και συμμετείχαν η κατάληψη Terra Incognita, η αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός, η Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης και οι Αναρχικοί Κομμουνιστές Φοιτητές, Αναρχικές Κομμουνίστριες Φοιτήτριες. Μετά το τέλος της συγκέντρωσης πραγματοποιήθηκε μαζική παρέμβαση / αφισοκόλληση σε παρακείμενους δρόμους.
Ὄχι· δὲν ψηφίζομεν· ἡ βουλὴ δὲν εἶναι δι’ ἡμᾶς, οὔτε οἱ νόμοι, οὔτε τὰ συντάγματα, οὔτε οἱ στρατοί, οὔτε αἱ ἀστυνομίαι, οὔτε ἡ χωροφυλακή, οὔτε τὰ δικαστήρια, οὔτε τίποτε ἐξ ὅσων ἀποτελεῖται τὸ παρὸν τυραννικὸν καθεστώς, ἀλλὰ δι’ ἐκείνους ποῦ μᾶς κλέπτουν, ἀλλὰ δι’ ἐκείνους ποῦ μᾶς τυραννοῦν, ἀλλὰ δι’ ἐκείνους ποῦ μᾶς ποτίζουν καθημέραν δηλητήριον.
Ὄχι· δὲν ψηφίζομεν διότι δὲν θέλομεν τὴν παράτασιν τῆς τοιαύτης δυσαρμονίας καὶ βαρβαρότητος, διότι δὲν θέλομεν νόμους, διότι δὲν θέλομεν νὰ προσθέσωμεν νέους στύλους εἰς τὸ καταρρέον οἰκοδόμημα τῆς ἀνισότητος καὶ τῆς τυραννίας.
ΝΕΟΝ ΦΩΣ (Αναρχική εφημερίδα του Πύργου), 31/1/1899
120 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει στην ουσία του κοινοβουλευτικού συστήματος, παρά μόνο τα ονόματα των πολιτικών διαχειριστών και αντιπροσώπων του. Η αστική δημοκρατία, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάδυση και λειτουργία του κράτους και του καπιταλισμού αποτελεί θεμέλιο λίθο της διαιώνισης των συνθηκών οικονομικής εκμετάλλευσης και πολιτικής καταπίεσης των από τα κάτω.
Είναι καιρός πλέον να καταλάβουμε όλοι εμείς οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι, ότι οι επίδοξοι μεσσίες δεν μπαίνουν στον στίβο της πολιτικής για να υπερασπίσουν τα συμφέροντά μας, αλλά τα δικά τους, τόσο τα ατομικά όσο και της τάξης και του συστήματος που υπηρετούν. Ότι όλοι οι πολιτικοί και όλα τα κόμματα πέρα από τις επιφανειακές επίπλαστες διαφοροποιήσεις τους επιδιώκουν την κατάληψη της εξουσίας και την διαχείριση της εκμετάλλευσής μας. Ότι κανένας άλλος δεν γνωρίζει τα προβλήματά μας και τις λύσεις τους καλύτερα από εμάς τους ίδιους. Ότι τελικά η μοιρολατρία, η ανάθεση και η αίσθηση αδυναμίας που δημιουργούν στους ανθρώπους οι κυρίαρχοι είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να συνεχίσουν να χειραγωγούν και να εξουσιάζουν ώστε να καρπώνονται από την εξαθλίωσή μας.
Όσο υπάρχει κράτος, καπιταλισμός και κάθε μορφή εξουσίας, το αναρχικό πρόταγμα θα παραμένει διαχρονικά επίκαιρο αποτελώντας τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Να εμπιστευτούμε τις ατομικές και συλλογικές δημιουργικές μας δυνάμεις για μια ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή χωρίς αφέντες και υποτελείς, χωρίς καθοδηγητές και υποτακτικούς, χωρίς αντιπροσώπευση,
Χωρίς εξουσία…
1η Μάη 2019
Μολονότι περιμένουμε ελάχιστα από την καθιέρωση του οκταώρου υποσχόμαστε με πίστη να βοηθήσουμε τα αδέλφια μας που βρίσκονται σε μειονεκτικότερη θέση σ’ αυτή την ταξική πάλη με όλα τα μέσα και τη δύναμη που διαθέτουμε, εφόσον κι αυτοί θα συνεχίσουν να διατηρούν ένα ανοιχτό και αποφασισμένο μέτωπο ενάντια στους κοινούς μας καταπιεστές, τους αριστοκράτες αλήτες και τους εκμεταλλευτές. Απόφασή μας είναι να κάνουμε έκκληση στην τάξη των μισθωτών να πάρει τα όπλα για να προβάλει στους εκμεταλλευτές της το μοναδικό επιχείρημα που μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματικό: ΒΙΑ. Η πολεμική μας κραυγή είναι: «Θάνατος στους εχθρούς του ανθρώπινου γένους!»
Εισήγηση του Ώγκαστ Σπάις, που έγινε δεκτή από το
Κεντρικό Εργατικό Συνδικάτο τον Οκτώβρη του 1885
Σικάγο, Μάης 1886, ένα τεράστιο κύμα απεργιών παραλύει ολόκληρη την πόλη η οποία αποτελούσε το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ αλλά επεκτάθηκε και σε άλλα μέρη της χώρας. Πάνω από 60.000 ήταν οι απεργοί στο Σικάγο ενώ συνολικά ξεπέρασαν τους 400.000 με κύριο αίτημα το 8ωρο και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Τέσσερις αναρχικοί, πρωτεργάτες της απεργίας οδηγούνται στην αγχόνη από το αμερικανικό κράτος προκειμένου να ανακοπεί η απεργιακή παλίρροια και να εξορκιστεί η απειλή της κοινωνικής επανάστασης.
Η 1η Μαΐου αποτελεί ημέρα μνήμης και αγώνα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Ημέρα μνήμης του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγο που πνίγηκε στο αίμα των εργατών, των δολοφονημένων από το αμερικανικό κράτος αναρχικών, και όλων όσων -σε κάθε τόπο και εποχή- πάλεψαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για τη χειραφέτηση των εκμεταλλευόμενων. Αλλά αποτελεί και μια ημέρα αγώνα, γιατί η πρωταρχική αιτία που γέννησε και καθιέρωσε την Πρωτομαγιά ως ορόσημο στους αγώνες της εργατικής τάξης δεν είναι άλλη από την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας και τα δεινά που αυτή προκαλεί. 133 χρόνια μετά, η ίδια αιτία εξακολουθεί να αποτελεί την επονείδιστη βάση και της σημερινής κοινωνίας προκαλώντας καθημερινά εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα παγκοσμίως στο βωμό της οικονομίας της αγοράς και του κέρδους.
Ωστόσο, ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια μόνο μέρα αλλά οφείλει να είναι καθημερινός. Κατακτήσεις και δικαιώματα που κερδήθηκαν κυριολεκτικά με αίμα έναν αιώνα πριν όπως το 8ωρο ή η Κυριακάτικη αργία είναι κάθε άλλο παρά κατοχυρωμένα στη σύγχρονη πραγματικότητα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Η εντατικοποίηση της εργασίας σε συνδυασμό με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις ευθύνονται κάθε χρόνο για χιλιάδες “ατυχήματα” και ασθένειες που οφείλονται στην εργασία ενώ δεκάδες από αυτά τα περιστατικά καταλήγουν θανατηφόρα. Η ανεργία που μαστίζει μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας ή η μόνιμη απειλή της που αναγκάζει όσους εργάζονται να υπομείνουν ακόμα και τις πιο άθλιες συνθήκες, η αμειβόμενη με ψίχουλα και ανασφάλιστη εργασία, η μηδαμινή λήψη μέτρων ασφαλείας από πλευράς των αφεντικών σε αντιστοιχία με τους υποτυπώδεις ελέγχους των ελεγκτικών μηχανισμών σηματοδοτούν τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα που βιώνει καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Τις τελευταίες δεκαετίες ο γραφειοκρατικός κομματικός συνδικαλισμός υπήρξε η σημαντικότερη τροχοπέδη στον αγώνα των εργατών ενάντια στην εκμετάλλευσή τους αφού αποτελεί μέσο χειραγώγησης, εκτόνωσης και αποδυνάμωσης των εργατικών αγώνων με τελικούς κερδισμένους τα ίδια τα αφεντικά. Η κυριαρχία αυτού του είδους συνδικαλισμού στους εργασιακούς χώρους είχε ως αποτέλεσμα την απαξίωση εν γένει του συνδικαλισμού στα μάτια των εργαζομένων. Άμεσο επακόλουθο αυτής της συνθήκης είναι αφενός η επικράτηση της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας στις τάξεις των εργαζομένων και αφετέρου η αποθράσυνση των αφεντικών ελλείψει ενός ισχυρού αντίπαλου δέους εκ μέρους των εργατών. Αυτή η κατάσταση όμως δεν είναι ούτε αναπόφευκτη ούτε μονόδρομος. Μπορεί και πρέπει να αλλάξει αρκεί να το θελήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ενάντια στην απάθεια και την ανάθεση, όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες πρέπει να ξαναπάρουμε στα δικά μας χέρια τους αγώνες μας κάνοντας τον συνδικαλισμό ξανά απειλή για τα αφεντικά. Μέσα από σωματεία βάσης, με γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη, την αντιιεραρχική οργάνωση και την αδιαμεσολάβητη άμεση δράση όλων των εργατών, μακριά από αρχηγούς και αυθεντίες, πρέπει να αγωνιστούμε για να βάλουμε φρένο στην ασυδοσία των αφεντικών αρχικά, και για να πετύχουμε μικρές αλλά αναγκαίες νίκες στη συνέχεια.
Οι άμεσες βελτιώσεις -όσο μικρές κι αν φαίνονται- και οι οποίες αφορούν τις συνθήκες δουλειάς, την ασφάλιση, το ωράριο, τον μισθό ή την ανάκληση απολύσεων είναι ζωτικής σημασίας για τον κόσμο της εργασίας και γι’ αυτό οφείλουμε να παλεύουμε για την επίτευξή τους με όλες μας τις δυνάμεις. Παρόλα αυτά, ο απαραίτητος αγώνας για αυτές τις βελτιώσεις δεν θα πρέπει να μας κάνει ποτέ να χάσουμε από το βλέμμα μας την μεγάλη εικόνα. Αφενός την οργανική σχέση που συνδέει τις επιμέρους εκμεταλλευτικές εκφάνσεις με την πρωταρχική πηγή της εκμετάλλευσης, δηλαδή την ταξική και κρατική διάρθρωση της κοινωνίας. Αφετέρου τον μοναδικό τρόπο οριστικής εξάλειψης αυτών των εκφάνσεων που προκύπτει λογικά από την παραπάνω συνειδητοποίηση· δηλαδή την ολική ανατροπή του καπιταλισμού και του ιστορικού υπηρέτη, προστάτη και συμμάχου του, του κράτους.
Όπως και οι σύντροφοί μας στο Σικάγο 133 χρόνια πριν, δεν ξεχνάμε πως σκοπός του αγώνα μας ως αναρχικοί/ές δεν είναι το να αποκτήσουμε όλοι ίσα δικαιώματα στη σκλαβιά ούτε να κάνουμε τις αλυσίδες μας λίγο πιο ελαφριές αλλά το να αποκαταστήσουμε πλήρως την ανθρώπινη υπόστασή μας, κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο σε συνθήκες ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΠΟΡΕΙΑ 1 ΜΑΪΟΥ
ΚΑΜΑΡΑ 11:00
Συμμετέχουμε στο κοινό αναρχικό/αντιεξουσιαστικό μπλόκ.
αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΕΙΡΗΝΗ
Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την συμφωνία των Πρεσπών έχει κάνει την εμφάνισή του ο εθνικιστικός συρφετός αυτής της πόλης με μια σειρά από εθνικιστικές μαζώξεις και πορείες, έχοντας διαπράξει ήδη μια σειρά επιθέσεων σε ομοφιλόφιλους, μετανάστες, διαφορετικούς, ενώ βεβήλωσαν και το μνημείο του ολοκαυτώματος των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Οι φασίστες μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν αυτές τις επιθέσεις, όπως και στα συλλαλητήρια του Ιανουαρίου, στηριζόμενοι στο πλήθος των -κατά τα άλλα- φιλήσυχων και απαθών μπροστά στη λεηλασία της ζωής τους, πατριωτών μικροαστών, οι οποίοι αποτελούν την θάλασσα μέσα στην οποία οι πρώτοι, μπορούν να κολυμπούν ανενόχλητοι και ασφαλείς.
Είναι αυτή η χρήσιμη μάζα ηλιθίων που κάνει τους κάθε λογής εξουσιαστές, μικρά και μεγάλα αφεντικά να τρίβουν τα χέρια τους αφού εξυπηρετεί ποικίλα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, πέραν του αποπροσανατολισμού των από τα κάτω και της επιβεβαίωσης της εθνικής ενότητας, δηλαδή της διαταξικής ειρήνης, προς όφελος κράτους και κεφαλαίου.
Εμείς οι αναρχικοί και αναρχικές ως αναπόσπαστο κομμάτι των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας, έχοντας συνείδηση των πραγματικών μας συμφερόντων –των ταξικών- αλλά και των αληθινών μας εχθρών –το κράτος και το κεφάλαιο- δεν έχουμε καμία διάθεση να συνάψουμε ανακοχή με τα φαντάσματα του παρελθόντος και όσους τα στηρίζουν, τα ανέχονται και τα υποθάλπουν. Δεν έχουμε καμία διάθεση να αφήσουμε τους δρόμους και τις πλατείες μας να κυριευθούν από τον φόβο, τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία και τον κανιβαλισμό.
Ο αγώνας ενάντια στους φασίστες, όμως, δεν αφορά κάποιους “ειδικούς” του αντιφασισμού, τους αναρχικούς, τους κομμουνιστές ή άλλους. Αφορά όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, όλους τους περιττούς και αποκλεισμένους, όλους όσους δεν θέλουν να μείνουν άπραγοι μπροστά στη φασιστική απειλή, όσους και όσες ασφυκτιούν με τις κραυγές μίσους και τα εθνικιστικά παραληρήματα, όσους και όσες δεν δέχονται την προοπτική να μετατραπεί η κοινωνία σε ένα μεγάλο στρατόπεδο, όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους.
Καλούμε, λοιπόν, όλους και όλες την Κυριακή 1/7, στις 18:00, στο πάρκο έξω από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στην αντιφασιστική / αντεθνικιστική συγκέντρωση για να ορθώσουμε ένα μαχητικό ανάχωμα ενάντια σε όσους και όσες ονειρεύονται ολοκαυτώματα και πογκρόμ, ενάντια στον εθνικισμό, το φασισμό και τη μισαλλοδοξία. Για ένα κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 1/7 στις 18:00, στο πάρκο του Ε.Κ.Θ.
αναρχική συλλογικότητα | Άνω Θρώσκω
Τον Ιανουάριο του 2006 πραγματοποιείται ληστεία σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος στην Αθήνα. Το ανθρωποκυνηγητό που εξαπολύουν οι ένστολοι προστάτες του κεφαλαίου συνοδευόμενο από μια βροχή από σφαίρες μέσα στο κέντρο της Αθήνας, έχει ως αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό και την σύλληψη του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη. Από το σημείο αυτό και μετά θα ξεκινήσει ένα όργιο καταστολής που θα βασιστεί πάνω στο, κατασκευασμένο από την “αντιτρομοκρατική” και ενισχυόμενο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, σενάριο σχετικά με την υποτιθέμενη ύπαρξη οργάνωσης που έγινε γνωστή με την ευφάνταστη ονομασία “Ληστές με τα μαύρα”. Στα πλαίσια της ίδιας υπόθεσης θα κατασκευαστεί κατηγορητήριο που περιλαμβάνει τρείς ακόμη αναρχικούς, τον Σ. Σεϊσίδη. τον Γ. Τσιρώνη και τον Μ. Σεϊσίδη, βασισμένο στις πολιτικές και προσωπικές σχέσεις των τελευταίων με τον Γ. Δημητράκη. Παρότι οι δύο πρώτοι αθωώθηκαν, ο Μ. Σεϊσίδης καταδικάστηκε πρωτόδικα με την εξοντωτική ποινή των 36 ετών κάθειρξης για την ληστεία και για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας (του φρουρού της τράπεζας και δύο μπάτσων) χωρίς κανένας μάρτυρας κατηγορίας να τον έχει αναγνωρίσει, με βάση μόνο ένα δείγμα DNA το οποίο βρέθηκε 500 μέτρα μακριά από την τράπεζα.
Την Τετάρτη 6/6, θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το εφετείο της συγκεκριμένης δίκης, όπου ο σύντροφος θα δώσει την τελευταία δικαστική μάχη για την ελευθερία του, ενάντια στις κρατικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Το κράτος και οι διωκτικοί του μηχανισμοί, διώκοντας αυτή την φορά τον Μ. Σεϊσίδη όπως και μέσα από κάθε δίωξη κοινωνικού αγωνιστή στο παρελθόν, δεν στοχεύει προσωπικά μόνο σε αυτόν αλλά σε όλους όσους -όπως και αυτοί- παλεύουν για την καταστροφή αυτού του γερασμένου, εξουσιαστικού και απάνθρωπου κόσμου, με σκοπό να τους εκφοβίσει και να τους αναγκάσει να σιωπήσουν• όλους και όλες εμάς. Γι’ αυτό, είναι χρέος όλων όσων αγωνιζόμαστε για την δημιουργία ενός νέου κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας να στήσουμε ανάχωμα αλληλεγγύης ενάντια στους διωκτικούς μηχανισμούς και να πάρουμε πίσω τον σύντροφο, εντείνοντας παράλληλα τον αγώνα για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ 5/6
αναρχική συλλογικότητα | Άνω Θρώσκω