Κατηγορία: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

Μετά από 3μιση χρόνια συνδιαμόρφωσης, αρχικά στην προσπάθεια για τη συγκρότηση αναρχικής πολιτικής οργάνωσης και μετέπειτα συμμετοχής στην Αναρχική Ομοσπονδία, αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, ως συλλογικότητα, συμμετείχαμε σε μια από τις λίγες -στην ιστορία του ελλαδικού αναρχικού κινήματος- προσπάθειες ομοσπονδιακής οργάνωσης των αναρχικών πανελλαδικά. Η συνδιαμόρφωση δεκάδων συλλογικοτήτων από όλη την Ελλάδα πάνω σε μια ευρεία γκάμα πολιτικών και οργανωτικών ζητημάτων, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις εκ μέρους κάθε συλλογικότητας προς όφελος του κοινού σκοπού, η συντροφική αντιμετώπιση των υλικοτεχνικών δυσκολιών που συνεπάγεται μια τέτοιου μεγέθους προσπάθεια, το αυξημένο επίπεδο διαδικασιών, δέσμευσης και υπευθυνότητας, αποτέλεσαν για εμάς μια πρωτόγνωρη εμπειρία και συνάμα μια πολύτιμη κληρονομιά που μας πλούτισε πολιτικά. Θέλουμε να πιστεύουμε πως και εμείς, ως συλλογικότητα, συν-εισφέραμε τα μέγιστα που μπορούσαμε στην ιστορική αυτή οργανωτική προσπάθεια· οι απαιτήσεις της οποίας μας έφεραν αντιμέτωπους/ες με τα –πολιτικά, υλικά, υπευθυνότητας, δέσμευσης- όριά μας, τα οποία προσπαθήσαμε να ξεπεράσουμε, άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία.

Εξ’ αρχής, γνωρίζαμε, ανταποκρινόμενοι/ες στο κάλεσμα για την συγκρότηση μιας πανελλαδικής ομοσπονδιακής δομής, ότι το έργο όσων συμμετείχαν, μόνο εύκολο δεν θα ήταν. Παρόλα αυτά αποδεχτήκαμε την πρόκληση και επιχειρήσαμε να υπερβούμε τα εως τότε όριά μας αλλά και να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο μιας πιθανής αποτυχίας σύμπλευσης. Άλλωστε, αυτό που μας ενδιέφερε και μας ενδιαφέρει πρωτίστως, μέσα από τη συμμετοχή μας σε ανάλογα εγχειρήματα, είναι αυτά να αποτελέσουν ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση της αναβάθμισης του αναρχικού κινήματος και κατ’ επέκταση στην ενίσχυση του ίδιου του απελευθερωτικού αγώνα. Αν και γνωρίζουμε ότι η ανάγκη για οργανωτική αναβάθμιση των αναρχικών, είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική για το σύνολο των εκμεταλλευόμενων, ειδικά την παρούσα περίοδο, ξέρουμε επίσης πόσο δύσκολο είναι να μάθεις να τρέχεις όταν το μόνο που ξέρεις είναι να μπουσουλάς.

Υπό αυτή την έννοια, θεωρούμε, πως η όλη προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια άξιζε τον κόπο. Μας τέθηκαν ερωτήματα και προβληματικές που πήγασαν από την ίδια την πράξη της οργανωτικής προσπάθειας. Ερωτήματα όπως: «Μπορούν συλλογικότητες οι οποίες δεν έχουν την παραμικρή προηγούμενη σχέση ή συνεργασία, να σχηματίσουν μια συνεκτική πολιτικά και ιδεολογικά οργανωτική δομή;», «Αρκεί μόνο η δεδηλωμένη πολιτική συμφωνία ή χρειάζεται κάτι περισσότερο για τη συντροφική και λειτουργική σύμπραξη;», «Ποιο είναι το αναγκαίο επίπεδο πολιτικών συμφωνιών για να καθίσταται απρόσκοπτη η λειτουργία της οργάνωσης;», «Μέχρι ποιού σημείου, η εύλογη ανάγκη για μαζικότητα, δικαιολογεί υποχωρήσεις στην πολιτική συνοχή;» κ.τ.λ.. Ερωτήματα για τα οποία, ήταν αναγκαία αυτά τα 3μιση χρόνια προσπάθειας ώστε να μορφοποιηθούν και να γίνει απόπειρα επεξεργασίας τους.

Εν τέλει, μέσα από τη σταδιακή συσσώρευση εμπειρίας αυτών των χρόνων, καταλήξαμε στο ότι είναι αρκετά τα σημεία στα οποία διαφοροποιούμαστε από τις περισσότερες συλλογικότητες της Α.Ο., τόσο σε πολιτικό επίπεδο όσο κυρίως σε επίπεδο γενικότερης αντίληψης επί ζητημάτων που αφορούν τον αγώνα. Από τη στιγμή που τέθηκε για μας ζήτημα πολιτικής συνύπαρξης, θεωρήσαμε ότι η περεταίρω παραμονή και συμμετοχή μας δε θα ήταν προωθητική ούτε για το οργανωτικό εγχείρημα της ομοσπονδίας αλλά ούτε και για εμάς και γι αυτό αποφασίσαμε να αποχωρήσουμε.

Θεωρούμε πως η εξέλιξη κάθε ελεύθερου και πραγματικά ζωντανού οργανισμού, όπως οφείλουν να είναι και τα οργανωτικά εγχειρήματα των αναρχικών, ενάντια σε προκαθορισμένα μοτίβα και βεβαιότητες, ακολουθεί μάλλον ένα αέναο συνεχές πειραματισμού, δοκιμασίας στην πράξη, ανάδειξης συμφωνιών και διαφωνιών, αντιπαράθεσης, αποδόμησης, ανασύνθεσης με ευνοϊκότερους και σταθερότερους όρους και αναδημιουργίας. Μέσα από αυτό το πρίσμα, αντιληφθήκαμε –ως συλλογικότητα- την διάσπαση του αρχικού σχήματος, έτσι αντιλαμβανόμαστε και την δική μας αποχώρηση· όχι ως ενδείξεις μαρασμού και αποσύνθεσης αλλά ως αποτέλεσμα εξελικτικής συνέχειας. Μέσα από ανάλογες διαδικασίες, προκύπτουν νέες δομές, πιο συνεκτικές και άρα πιο λειτουργικές και αποτελεσματικές. Μια εξέλιξη που μόνο θετικά μπορεί να αξιολογηθεί, ειδικά από όσους/ες αντιλαμβάνονται την κάθε οργανωτική προσπάθεια ως προωθητική στον κοινό αγώνα για την Αναρχία και όχι ως ένα μέσο επικράτησης της μίας και μοναδικής αλήθειας.

Αν έγιναν λάθη –που προφανώς έγιναν και θα γίνονται- και σε αυτή την οργανωτική προσπάθεια, επ’ ουδενί δεν αποδεικνύεται η αποτυχία και το μάταιο της οργανωτικής προσπάθειας και δη της ομοσπονδιακής οργάνωσης καθ’ αυτής. Αντιθέτως οι όποιες αστοχίες χρησιμεύουν ως παρακαταθήκη ώστε να μην επαναληφθούν στο μέλλον.

Εν κατακλείδι, αποχωρούμε από την Αναρχική Ομοσπονδία, εξακολουθώντας να πιστεύουμε στο εφικτό –πέραν του κοινωνικά αναγκαίου- της οργάνωσης των αναρχικών και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση. Από την θέση που βρισκόμαστε θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε  -στο μέτρο των δυνατοτήτων μας- τις προσπάθειες οργάνωσης και τους αγώνες τόσο της Α.Ο., όσο και κάθε άλλου αναρχικού οργανωτικού σχήματος, οργάνωσης ή συλλογικότητας που υπάρχει ή θα υπάρξει, με σκοπό τον αγώνα για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Υ.Γ. : Η απόφαση αποχώρησης κοινοποιήθηκε στα όργανα της ομοσπονδίας, τον Ιούνιο.

Αναρχική Συλλογικότητα | Άνω Θρώσκω

26/9/16, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ-ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ-ΔΡΑΣΕΩΝ

9-18 ΟΚΤΩΒΡΗ

ΚΟΡΥΦΩΣΗ: 16-18 ΟΚΤΩΒΡΗ, ΧΑΝΙΑ

Η αναρχική καμπάνια διεθνιστικής αλληλεγγύης «Τρεις Γέφυρες», σε συνεργασία με την IFA-IAF (Διεθνής των Αναρχικών Ομοσπονδιών) διοργανώνει Μεσογειακή Αναρχική Συνάντηση από τις 9 έως τις 18 Οκτώβρη του 2015 στην Ελλάδα. Η Συνάντηση αυτή θα έχει το χαρακτήρα ενός δεκαήμερου ανοιχτών εκδηλώσεων-συζητήσεων-δράσεων, οι οποίες θα διεξαχθούν στις πόλεις όπου τοπικές συνεργασίες ομάδων, μεμονωμένες ομάδες ή τοπικές πρωτοβουλίες συμμετέχουν στην Καμπάνια (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Χανιά, Ηράκλειο, Ρέθυμνο). Παράλληλα, θα διοργανωθούν θεματικές συζητήσεις με συμμετοχή συντρόφων/ισών-μελών αναρχικών ομοσπονδιών επικρατειακού ή περιφερειακού χαρακτήρα, μεμονωμένων αναρχικών ομάδων ή και συντρόφων, αναρχοσυνδικαλιστικών μορφών οργάνωσης, αναρχικών/ελευθεριακών κατειλημμένων χώρων, κλπ.

Κορύφωση της Μεσογειακής Αναρχικής Συνάντησης αποτελεί το Τριήμερο Εκδηλώσεων-Θεματικών Συζητήσεων, που θα πραγματοποιηθεί στα Χανιά, από τις 16 έως τις 18 Οκτώβρη.

Σκοπός της Μεσογειακής Αναρχικής Συνάντησης είναι η άμεση επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών των αναρχικών που ζουν και δρουν γύρω από τη λεκάνη της θάλασσας της Μεσογείου. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα, η απειλή του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, ο αγώνας για το δημοκρατικό συνομοσπονδισμό στις κουρδικές περιοχές, η οικονομική κρίση, η ανεργία και η φτώχεια, η άνοδος του εθνικισμού στα Βαλκάνια αλλά και γενικότερα, οι πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή της Κριμαίας, οι αγώνες ενάντια στην οικολογική καταστροφή τεράστιων περιοχών, η εμφάνιση αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα, η κρατική καταστολή και ο αγώνας των αναρχικών σε κάθε χώρα είναι ορισμένα ενδεικτικά θέματα που σκοπεύουμε να απασχολήσουν τη Μεσογειακή Αναρχική Συνάντηση. Σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά και αμείλικτα. Γι΄ αυτό ακριβώς, εμείς καλούμαστε να διερευνήσουμε τους τρόπους με τους οποίους τα απαντάμε ή οφείλουμε να τα απαντήσουμε. Το βέβαιο είναι πως η βάση των απαντήσεων αυτών δεν μπορεί παρά να έχει ως κύρια παράμετρο τη διεθνιστική αλληλεγγύη όσων αγωνίζονται από τα κάτω. Αυτή η αλληλεγγύη πρέπει να εκφραστεί μέσα από την έμπρακτη δημιουργία γεφυρών συνεργασίας και αλληλεγγύης με διεθνιστικό χαρακτήρα, γκρεμίζοντας έτσι κάθε περιορισμό ή τείχος που υψώνεται από την κρατική και καπιταλιστική κυριαρχία, αλλά και τον ολοκληρωτισμό που επιβάλλεται από την επικράτηση του ρατσισμού, του εθνικισμού και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού.

ΤΡΕΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ | ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Επικοινωνία: 3gefires@espiv.net – info@3gefires.org

Το ζήτημα της οργανωτικής ανασυγκρότησης των αναρχικών στην Ελλάδα έχει τεθεί επιτακτικά και με εμφατικό τρόπο εδώ και αρκετό καιρό. Εκδόσεις βιβλίων, πολιτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις σε αμφιθέατρα, δημόσιες, ηλεκτρονικές ή μη αντιπαραθέσεις, δημιουργούσαν αφενός ένα κλίμα κριτικής στις ανεπάρκειες του αφορμαλισμού και του μέχρι τώρα τρόπου οργάνωσης και πολιτικής δράσης και αφετέρου μια διάθεση για να ξεκινήσει να συζητιέται το θέμα με όρους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έμπρακτες αλλαγές και ορατά αποτελέσματα.

    Στα πλαίσια αυτά εδώ και δύο χρόνια, πολλές αναρχικές συλλογικότητες από διάφορες πόλεις της Ελλάδας συμμεριζόμενες τον παραπάνω προβληματισμό μπήκαμε σε μια διαδικασία διαλόγου που θα μας επέτρεπε αφενός να στοχαστούμε και να τοποθετηθούμε για ένα πλήθος θεμάτων και αφετέρου (πράγμα δυσκολότερο και σημαντικότερο) να συνδιαμορφώσουμε θέσεις και τοποθετήσεις με άλλες συλλογικότητες με τις οποίες δεν είχαμε απαραίτητα κοινούς κώδικες και πρότερες πολιτικές σχέσεις.

    Θεωρούμε πως τόσο η μορφή και ο τρόπος αυτής της διαδικασίας όσο και το περιεχόμενο και αποτέλεσμα της, αποτελούν παρακαταθήκες για τον αναρχικό χώρο της Ελλάδας. Ακόμα και αν οι διαφορετικές οργανωτικές-πολιτικές θεάσεις του ζητήματος δεν επέτρεψαν στο σχήμα να καταλήξει ενιαίο και οδήγησαν στην τελική φάση της διαδικασίας στην δημιουργία δύο διαφορετικών πανελλαδικών μορφωμάτων, το βασικό και ουσιαστικό ζητούμενο, ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησε αυτή η διαδικασία παραμένει το κρισιμότερο διακύβευμα: η ανάγκη για την οργανωτική ανασυγκρότηση των αναρχικών σε νέες βάσεις.

    Μια ανάγκη που αναδεικνύεται έντονα κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως τα αντανακλαστικά μας μπορεί να μας κάνουν ικανούς για άμεσες και γρήγορες απαντήσεις στις προκλήσεις και τις επιθέσεις του κράτους αλλά η επανάπαυση μας σε αυτά, καταδικάζει τον πολιτικό μας χώρο στο τέλμα της ευκαιριακότητας και στην τυχαιότητα της συγκυρίας.

    Μια ανάγκη που αναδεικνύεται έντονα κάθε φορά που τα προτάγματα μας στα πλαίσια ενός αγώνα, μεταμορφώνονται σε ξύλινο λόγο, σε μονότονα επαναλαμβάνομενα λεκτικά μοτίβα, όταν δεν είναι ενταγμένα στην άρθρωση ενός συνολικού προταγματικού λόγου και ενός ενιαίου και συνεκτικού πολιτικού προγράμματος.

    Μια ανάγκη, τέλος, που αναδεικνύεται έντονα κάθε φορά που οι κοινωνικές σχέσεις ή αντιπάθειες και οι σχέσεις “παρέας” ή ανταγωνισμού, καθορίζουν το ποιοί συνεργάζονται με ποιούς, ποιοί καλούνται και ποιοί όχι σε μία διαδικασία και ποιοι τελικά συνεργάζονται.

    Όλα τα παραπάνω, δηλαδή η ευκαιριακότητα και ο συγκυριακός χαρακτήρας, η ασάφεια και αποσπασματικότητα των προταγμάτων, η ξύλινη ιδεολογικοποίηση και η υποκατάσταση των πολιτικών σχέσεων από τις σχέσεις παρέας, βρίσκονται ακριβώς στον πυρήνα του προβληματισμού των συλλογικοτήτων που επιχειρούν να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στην οργανωτική ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα, προχωρώντας στη συγκρότηση αναρχικής ομοσπονδίας.

    Φυσικά, η μεταξύ μας ζύμωση και ο διάλογος δε μας έκαναν ειδικούς στα της οργάνωσης, ούτε θεωρούμε  πως ανακαλύψαμε την οργανωτική πανάκεια για τις πολιτικές αδυναμίες του αναρχικού χώρου. Είμαστε όμως αποφασισμένοι να πειραματιστούμε με νέους τρόπους πολιτικής οργάνωσης και να δοκιμαστούμε με νέους τρόπους δόμησης της δράσης, του λόγου και εν γένει της παρουσίας των αναρχικών στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες!

    Είμαστε, όμως, αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε την χρόνια αδυναμία παραγωγής μιας στρατηγικής αγώνα με τη δημιουργία ενός πολιτικού πεδίου όπου θα συναντούνται οι απόψεις μας και θα διαλέγονται ισότιμα και λειτουργικά. Ο ομοσπονδιακός τρόπος οργάνωσης μπορεί να αποτελέσει αυτό το πεδίο, προωθώντας περαιτέρω την παραγωγή συνολικού προταγματικού λόγου αλλά και παρέχοντας περισσότερες δυνατότητες για τη διάδοση αυτού του λόγου στην κοινωνία και το προλεταριάτο.

   Θέλουμε η ομοσπονδία να αποτελέσει ένα σύνολο δομών και διαδικασιών  το οποίο θα αποτελεί ένα πεδίο ζύμωσης και σύμπραξης των αναρχικών πολιτικών συλλογικοτήτων και θα αντιπαλεύει τη λογική των ευκαιριακών συνεννοήσεων μεταξύ πολιτικών υποκειμένων και την ανάδειξη, ενίοτε, άτυπων ιεραρχιών.

    Συντρόφισσες, σύντροφοι!
Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, οι αλλαγές στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, η (οικονομική, κοινωνική, πολιτική) κρίση, οι σαρωτικές για την τάξη μας εξελίξεις σε εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα και η διάλυση των αυταπατών για μία ευνοϊκότερη για τους από τα κάτω καπιταλιστική διαχείριση κάνουν ακόμα  επιτακτικότερη την ανάγκη της οργάνωσης μας με νέους τρόπους, πιο αποτελεσματικούς, πιο μαζικούς, ξεκάθαρα επαναστατικούς! Επιπλέον, η δική μας ομόσπονδη οργάνωση αποτελεί απτό παράδειγμα της οργάνωσης που προτάσσουμε για ολόκληρη την κοινωνία. Ζούμε σε εποχές που πλέον τα αναρχικά προτάγματα μπορούν και πρέπει να διαχυθούν και να μπολιάσουν τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ως τα μόνα ικανά να οδηγήσουν στην ταξική χειραφέτηση, στην κοινωνική απελευθέρωση!

Είναι ξεκάθαρο πλέον για εμάς πως στις μεταβατικές περιόδους και στις ιστορικές ασυνέχειες που ζούμε, οι αναρχικές συλλογικότητες είτε θα οργανωθούν, θα σχεδιάζουν και από κοινού θα πράττουν, είτε θα περιοριστούν στην αυτοαναφορικότητα και θα χαθούν.

---

Τη Δευτέρα 14 Σεπτέμβρη ομάδα συντρόφων από την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας εισέβαλλε στα γραφεία του ΤΑΙΠΕΔ διαλύοντάς τα, ως μια ελάχιστη απάντηση στη ληστρική δράση του εν λόγω οργανισμού.

Το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου) είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιεί το κράτος και το κεφάλαιο στην ολομέτωπη επίθεσή του ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.  Δημιουργήθηκε το 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο του 1ου μνημονίου, αναλαμβάνοντας να ξεπουλήσει ό,τι είχε απομείνει από τον δημόσιο πλούτο. Μέχρι τώρα έχει ιδιωτικοποιήσει ακίνητα και κρατικές επιχειρήσεις αξίας 7,7 δις ευρώ. Το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προβλέπει τη μετεξέλιξη του ΤΑΙΠΕΔ σε Ταμείο Δημοσίου Πλούτου με ταυτόχρονο πολλαπλασιασμό των υπό ιδιωτικοποίηση ακινήτων και οργανισμών.

Το ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι καινούργια ιδέα. Βασίστηκε στην εμπειρία των ταμείων αποκρατικοποιήσεων που δημιουργήθηκαν στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (όπως η Ανατολική Γερμανία και η ΕΣΣΔ) μετά την κατάρρευση τους κατά τη δεκαετία του ‘90 και άνοιξαν τον δρόμο στο πλιάτσικο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις χώρες αυτές. Ο στόχος του είναι διττός. Αφενός η περαιτέρω συσσώρευση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου κι αφετέρου η ραγδαία υποτίμηση της εργασίας όχι μόνο των εργαζόμενων στις μέχρι πρότινος  κρατικές εταιρίες αλλά ολόκληρης της εργατικής τάξης. Σημαντικό μέρος αυτής της διαδικασίας είναι και η λεηλασία της φύσης αφού μεγάλο κομμάτι των υπό εκποίηση ακινήτων είναι προστατευόμενες περιοχές.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί απάντησαν στην καταστροφή των γραφείων του ΤΑΙΠΕΔ με συλλήψεις 4 μελών του Ρουβίκωνα στους οποίους αποδίδονται τέσσερις κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα (άρνηση δακτυλοσκόπησης, διατάραξη λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας από κοινού, εκτέλεση βιαιοπραγιών στα πλαίσια διατάραξης κοινής ειρήνης, απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας). Λίγες μέρες πριν οι καταπιεσμένοι κληθούν να επιλέξουν ποιος θα είναι αυτός που θα ξεπουλήσει αγαθά που θα έπρεπε να είναι δημόσια, αυτοί που αντιστέκονται σε αυτό το ξεπούλημα διώκονται. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας, οξύνοντας τους αγώνες μας ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση, ενάντια στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο και το κράτος, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας

αναρχική συλλογικότητα Θρυαλλίδα, αναρχική συλλογικότητα Καθ’ Οδόν, αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας, αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας, Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση, Κενός Κύκλος, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο No Man’s Land

Ο πολιτικός ρόλος της Χρυσής Αυγής, ανεξάρτητα από την επικοινωνιακού τύπου δίωξή της και την πρόσφατη μεταστροφή των τακτικών της αστικής δημοκρατίας απέναντί της, ανταποκρίνεται στην τωρινή συγκυρία της ύφεσης και τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που την συνοδεύουν, τις οποίες αξιοποίησε για να αναβαθμιστεί και να αναδειχθεί ως αστικό πολιτικό μόρφωμα.

Η όξυνση των αντιθέσεων και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος εκδηλώθηκαν συνολικά και βίαια μέσα από την επιχειρούμενη κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό). Η κοινωνική συναίνεση είναι πλέον εύθραυστη, τα αστικά ιδεολογήματα τίθονται υπό αμφισβήτηση, το πολιτικό σύστημα αποσταθεροποιείται μερικώς και χρησιμοποιεί κάθε μέσο, βίαιο ή μη, προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία του.

Όντας αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο ενός -επικίνδυνου γι’ αυτούς – πολιτικού “κενού”, και απειλούμενοι από τους αγώνες των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων και το ενδεχόμενο ριζοσπαστικοποίησής τους, το κράτος και το κεφάλαιο ανέσυραν τα νεοναζιστικά απολειφάδια της Χρυσής Αυγής από τον βούρκο της δεξαμενής της δεξιάς, ώστε να αξιοποιηθούν για άλλη μια φορά ως εφεδρεία για την θωράκισή τους.

Ο βαθύτατα συστημικός ρόλος της Χρυσής Αυγής δεν συνοψίζεται απλά στην ιδιαίτερη σχέση τους με τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας, στην άμεση στήριξή της – μέσα από κοινοβουλευτικά και μή κανάλια – από το εγχώριο εφοπλιστικό κεφάλαιο και στις συστημικές πολιτικές τους θέσεις για μια σειρά κεντρικών ζητημάτων.

Μέσα από τον πολιτικό και θεσμικό εγκλωβισμό κομματιών των εκμεταλλευόμενων από ένα μόρφωμα με ψευδο-αντισυστημική, λαϊκίστικη μορφή και αντιδραστικό περιεχόμενο, μέσα από την διοχέτευση της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής σε οδούς ανώδυνες για κράτος και κεφάλαιο και την ενίσχυση της «εθνικής συνείδησης» έναντι της ταξικής μεθοδεύεται η διάλυση των αγώνων τους εν τη γενέσει τους. Μέσα από την αναπαραγωγή της συνθήκης του κοινωνικού κανιβαλλισμού – συνθήκης που απορρέει από την ίδια την ανταγωνιστική φύση του καπιταλισμού αλλά και την γενικευμένη έλλειψη συλλογικών δομών– αυτό που ουσιαστικά επιδιώκεται είναι ο περαιτέρω κατακερματισμός της τάξης μας.

Η μορφοποίηση και η διαρκής προβολή ρατσιστικών και αντιδραστικών ιδεολογημάτων στοχεύουν στο να τα καταστήσουν ευκολότερα αφομοιώσιμα τόσο από το κράτος, όσο και από την κοινωνία. Η αποπροσανατολιστική και απάνθρωπη στοχοποίηση των μεταναστών ως υπαίτιων για την εξαθλίωση της τάξης μας αποτέλεσε βασικό πυλώνα της κρατικής προπαγάνδας. Τα ιδεολογήματα αυτά και η επιχειρούμενη απενοχοποίηση της φασιστικής βίας αξιοποιήθηκαν στο έπακρο από το καθεστώς για να προωθηθεί η ολοκληρωτική πολιτικοοικονομική του αντζέντα χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερες αντιστάσεις και να επωμιστεί το ανάλογο πολιτικό κόστος.

Η ίδια η αστική δημοκρατία που φέρεται ως υπέρμαχος στοιχειωδών – ουσιαστικά κατ’ επίφαση – ελευθεριών και δικαιωμάτων και καταφέρεται ενάντια στις “υπερβολές” των νεοναζί ενεργούμενών της, έχει ενσωματώσει πλήρως την πολιτική ατζέντα της Χρυσής Αυγής, με τα αστυνομικά πογκρόμ μεταναστών στα αστικά κέντρα (επιχείρηση “Ξένιος Δίας”), με την δημιουργία σύγχρονων κολαστηρίων με τη μορφή στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών αλλά και των φυλακών τύπου “Γ”, την γκετοποίηση μεταναστών και προσφύγων πολέμου στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στα δυτικά λιμάνια της χώρας, την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα, την εγκατάσταση της Frontex στον Έβρο, τους βασανισμούς, τις δολοφονίες και τις αυτοκτονίες στα ΑΤ, την χρήση της πρακτικής της δημόσιας διαπόμπευσης με τις οροθετικές γυναίκες αλλά και με συλληφθέντες αγωνιστές, τις επιστρατεύσεις εργαζόμενων, την καταστολή και τις απαγορεύσεις απεργιακών κινητοποιήσεων.

Με την θρασύδειλη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα (Killah P) στο Κερατσίνι, το ξημέρωμα της Τετάρτης 18/9/13, η Χρυσή Αυγή, υπερέβη τα όρια χρησιμότητάς της προς το αστικό καθεστώς ως ένα απλό συμπλήρωμά του, εκθέτοντάς το πολιτικά και απειλώντας το με αποσταθεροποίηση.

Ως εκ τούτου η αστική δημοκρατία διαχειρίστηκε την Χρυσή Αυγή αλλάζοντας επικοινωνιακή τακτική απέναντί της. Μέσα από τις διώξεις των στελεχών της προσπάθησε να αποκρύψει τις μαζικές και μαχητικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις που λάμβαναν τόπο σε όλες τις πόλεις, να αφομοιώσει τους αντιφασιστικούς αγώνες, να επιβεβαιώσει την δική της βία ως την μοναδική “νομιμοποιημένη” απέναντι στην κοινωνία, να αναδειχθεί ως ο μοναδικός εγγυητής της “ασφάλειας”, της “κοινωνικής ειρήνης”, της “ομαλότητας”.

Μέσα από την καταδίκη της πολιτικής βίας εν γένει, ανεξαρτήτως στόχευσης και υποκειμένου, επιχειρήθηκε παράλληλα να απονοηματοδοτηθούν πρακτικές αγώνα των “από τα κάτω” στερώντας τους το πολιτικό και ταξικό τους περιεχόμενο και να απαξιωθούν ηθικά οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες, μέσα από την αφαιρετική εξίσωση με τους νεοναζί φονιάδες.

Δεδομένου του ιστορικού, αντιδραστικού ρόλου του ναζισμού, που αναλαμβάνει την εξόντωση του “πλεονάζοντος” ανθρώπινου κεφαλαίου και του εκάστοτε εσωτερικού εχθρού, και σε πλήρη αντιδιαστολή με τις όψιμες σκοπιμότητες τόσο των κυβερνητικών, όσο και των συστημικών “αντιναζί”, αποτελεί θέση αρχής και αγώνα ότι για εμάς, ως αναρχικοί, ο αντιφασιστικός αγώνας νοείται μόνο ως μέρος του ευρύτερου αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Το ελευθεριακό επαναστατικό κίνημα δεν το αφορά η πολιτική εξόντωση των εν λόγω υπηρετών του κεφαλαίου και του κράτους από το ένα αστικό μόρφωμα ή το άλλο, αλλά η απαξίωση και η καταδίκη των σαθρών ιδεολογημάτων τους από τα ευρεία κοινωνικά στρώμματα, και η εξόντωσή τους από το κοινωνικό-ταξικό κίνημα.

Καλούμε όλο τον κόσμο να συσπειρωθεί γύρω από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις της σημερινής ημέρας, σε όλες τις πόλεις.

Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας

αναρχική συλλογικότητα Θρυαλλίδα, αναρχική συλλογικότητα Καθ’ Οδόν, αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας, αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας, Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση, Κενός Κύκλος, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο No Man’s Land

• Οι μάσκες έπεσαν. Η κυβερνώσα αριστερά έχει δείξει πέραν κάθε αμφισβήτησης, το εξουσιαστικό και καταπιεστικό της πρόσωπο. Το προηγούμενο διάστημα, εκμεταλλευόμενη τα κινήματα, έσπειρε αυταπάτες στους καταπιεσμένους για λύση μέσω της ανάθεσης˙ επιχείρησε την ανανέωση της κοινωνικής νομιμοποίησης στο πολιτικό προσωπικό και τους «δημοκρατικούς θεσμούς» και αποπειράθηκε να εμπλέξει τους εκμεταλλευόμενους στο σχέδιο της υποτιθέμενης λύτρωσής τους μέσα από τον μεσσιανισμό. Σήμερα, όμως, έχει αποδειχθεί, για ακόμη μία φορά, ότι δεν υπάρχουν σωτήρες. Η περίπτωση του δημοψηφίσματος αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι, τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει για τους καταπιεσμένους μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες, όποια μορφή κι αν έχουν αυτές.
• Όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, στο κοινωνικό πηλίκο θα καταγραφεί νέα επίθεση, με στόχο τη διεύρυνση της φτωχοποίησης και την όξυνση της καταστολής ενάντια στις αντιστάσεις που ξεσπάνε διαρκώς. Όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, αντιμνημονιακή ή μη, θα έρθει να συνεχίσει το ίδιο έργο καταστροφής, επιβάλλοντας την εφαρμογή του 3ου αριστερού μνημονίου, το οποίο έρχεται να αποτελειώσει ό,τι άφησαν όρθιο τα προηγούμενα δύο μνημόνια, ενώ ταυτόχρονα βάζει τις βάσεις για την διαιώνιση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.
• Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αναβαθμίζονται οι βασικοί πυλώνες της καπιταλιστικής επιβολής μέσω της λεηλασίας της φύσης (με τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων και αιγιαλών που έχουν ήδη χαρτογραφηθεί) προς χάριν της απρόσκοπτης «οικονομικής ανάπτυξης». Το τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα της άρρηκτης συνεργασίας κράτους – κεφαλαίου, προς αυτή την κατεύθυνση, είναι τα γεγονότα της διαδήλωσης της 23ης Αυγούστου στις Σκουριές της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία της «Ελληνικός Χρυσός». Στο τέλος της διαδήλωσης συνελήφθησαν 78 άτομα, ενώ 2 σύντροφοι, που δεν έχουν ελληνική υπηκοότητα, αναμένεται να απελαθούν στις χώρες καταγωγής τους.
• Το μόνιμο καθεστώς έκτακτης ανάγκης επιβάλει την ολοένα διευρυνόμενη κατάσταση εξαίρεσης με κύρια θύματα τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, οι οποίοι είτε πνίγονται στη Μεσόγειο, είτε στοιβάζονται στα σύνορα, περπατώντας για μέρες μέσα από σύρματα προσπαθώντας να αποφύγουν τους σαδιστές συνοριοφύλακες όλων των παρεμβαλλόμενων κρατών, στο δρόμο για τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Το ελληνικό κράτος δεν χάνει φυσικά την ευκαιρία να στήνει κερδοφόρες επιχειρήσεις, από κοινού με τους εφοπλιστές, απομυζώντας τους πρόσφυγες, εκμεταλλευόμενο τη δυστυχία τους.
• Απέναντι σε αυτή την συνθήκη συνολικής καταπίεσης δικό μας καθήκον είναι η όξυνση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ξηλώνουμε οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικής νομιμοποίησης του πολιτικού προσωπικού και των εξουσιαστικών θεσμών. Όλο το επόμενο διάστημα μέχρι την διεξαγωγή των εκλογών προτάσσουμε τον αντιεκλογικό και αντικρατικό χαρακτήρα της δράσης μας. Με κεντρικό σύνθημα “μακριά από τις κάλπες, μέσα στους αγώνες”, υποστηρίζουμε την ενεργητική αποχή, ως απαραίτητη προϋπόθεση του αντικαθεστωτικού αγώνα. Η θέση για ενεργητική αποχή δεν είναι ανεξάρτητη από την πρόταση συμμετοχής όσων απέχουν, σε οριζόντιες-αδιαμεσολάβητες κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες, στην περαιτέρω ανάμειξή τους στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Η θέση μας απέναντι στα νέα μορφώματα που ξεπηδούν, είτε με την μορφή των κομμάτων, είτε με την μορφή των “πολιτικών μετώπων” και “εκλογικών συνεργασιών” είναι ότι αυτά αποτελούν απλά νέες δεξαμενές αυταπατών που αναμασούν τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές του κρατικού αυταρχισμού και της εκτόνωσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Προτάσσουμε την αδιαμεσολάβητη, ακηδεμόνευτη και αντικρατική δράση των καταπιεσμένων/εκμεταλλευομένων.

*

Επαγρυπνούμε ώστε να αποτρέψουμε την παραμικρή απόπειρα επανεμφάνισης των ναζί. Τσακίζουμε τον φασισμό στο δρόμο. Οι επικείμενες διαδηλώσεις (π.χ. στη μνήμη του Φύσσα) να γίνουν όπλο ανάδειξης της διαρκούς αντιφασιστικής επαγρύπνησης.

Παρεμβαίνουμε οργανωμένα σε όλα τα πεδία που κυοφορούν την ρήξη (π.χ. Σκουριές), δίνουμε τη μάχη για την εξάπλωση της κοινωνικής αλληλεγγύης (π.χ. στους μετανάστες στην Ειδομένη, αλλά και πανελλαδικά, εντός και εκτός των στρατοπέδων συγκέντρωσης).

Καλούμε τους καταπιεσμένους να δώσουν τη μάχη το επόμενο διάστημα ενάντια στην αναπαραγωγή των εκλογικών αυταπατών και να κάνουν το παραπάνω βήμα της αυτοοργάνωσης, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές, ώστε να γίνει ξεκάθαρη η θέση ότι τη λύση στα πραγματικά προβλήματα των καταπιεσμένων δεν θα τη δώσει κανένας άλλος, παρά μόνοι οι ίδιοι, «ντόπιοι» και «ξένοι», μέσα από τους αγώνες τους ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο», συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά, κατάληψη Terra Incognita, συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία-φυλακή, αναρχική συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο, αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, σύντροφοι-ισσες

Θεσσαλονίκη, Αύγουστος 2015

Μετά από μακρόχρονες διαδικασίες μεταξύ συλλογικοτήτων, ένα νέο κεφάλαιο στην οργανωτική ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα επιχειρείται να ανοίξει.

Επί δύο χρόνια διεξήχθη ένας πρωτοφανής πολιτικός διάλογος, με μια τεράστια ατζέντα που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των ζητημάτων που αφορούν το αναρχικό επαναστατικό κίνημα. Επρόκειτο για μια δύσκολη ζύμωση που παρότρυνε αναρχικές πολιτικές ομάδες απ’ όλη την Ελλάδα όχι μόνο να στοχαστούν και να τοποθετηθούν επάνω σε ένα πλήθος θεμάτων, για πολλά από τα οποία δεν είχαν πλήρως διαμορφωμένες απόψεις, αλλά και να συνδιαμορφώσουν θέσεις από κοινού με άλλες συλλογικότητες, με τις οποίες δεν είχαν απαραίτητα κοινούς κώδικες και πρότερες πολιτικές σχέσεις. Κι όλα αυτά, ενώ έπρεπε να ανιχνευθεί ο κατάλληλος τρόπος για να στηθεί όλη αυτή η διαδικασία με τις συμμετέχουσες συλλογικότητες να συνεχίζουν παράλληλα την αυτόνομη δράση τους.

Από τις ομάδες που ανταποκρίθηκαν στο «κάλεσμα των 4» (Καθ’ οδόν, Kύκλος της Φωτιάς, Αναρχικοί για την Kοινωνική Aπελευθέρωση, Στέκι Αντίπνοια) και ξεκίνησαν το εγχείρημα, (από εκείνο το σημείο και μετά η πρωτοβουλία έκλεισε για νέα σχήματα) μέσα από μια σειρά διαδοχικών πανελλαδικών διημέρων δίμηνης περιοδικότητας και διαδικασίες ομοφωνίας, συνθέσεων αλλά και συναινέσεων, το μεγαλύτερο μέρος έφτασε ως το τέλος, παρότι δεν κατέστη τελικά εφικτό να συνεχίσουμε όλοι περαιτέρω από κοινού με κύριο σημείο διαφωνίας το ζήτημα της δομής και του τρόπου λειτουργίας της οργάνωσης.

Οι συλλογικότητες που υπογράφουμε αυτή την ανακοίνωση ολοκληρώνουμε τις διαδικασίες για την συγκρότηση αναρχικής ομοσπονδίας, και ανακοινώνουμε πως αυτές πλησιάζουν στο τέλος τους. Μετά την πλήρη ολοκλήρωση αυτών των διαδικασιών θα ακολουθήσει το ιδρυτικό συνέδριο που σκοπεύουμε να πραγματοποιηθεί 3-4 Οκτώβρη του 2015.

Αυτό θα ακολουθηθεί από μία περίοδο ενός έτους πειραματικής λειτουργίας κατά την οποία το ομοσπονδιακό αυτό σχήμα θα μπει στη μέγγενη του πραγματικού αγώνα ώστε μέσα από αυτόν να κριθεί ποιες αλλαγές ή προσαρμογές θα πρέπει να γίνουν, τόσο σε ζητήματα όπου θα έχουμε καταφέρει να ομοφωνήσουμε όσο και σε ζητήματα που θα έχουμε αποφασίσει συναινετικά. Αυτές οι αλλαγές, μαζί με το υλικό του νέου προσυνεδριακού διαλόγου (που αυτή τη φορά θα είναι δημόσιος), θα οριστικοποιήσουν, στο πρώτο τακτικό συνέδριο έναν χρόνο μετά, την τελική μορφή της ομοσπονδίας.

Μ’ αυτή μας την ανακοίνωση, χαιρετίζουμε παράλληλα το άλλο οργανωτικό εγχείρημα που προέκυψε από το «κάλεσμα των 4», αυτό της «Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης» (Ο.72, Μαύρο και Κόκκινο, Δυσήνιος Ίππος, Dinamitera, Κύκλος της Φωτιάς) και ευελπιστούμε σε συνεργασία στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων.

Καλούμε τους αναρχικούς/ές να πλαισιώσουν συλλογικά σχήματα ή να οργανώσουν τα δικά τους.

Καλούμε τα συλλογικά σχήματα του αναρχικού κινήματος να στοχαστούν πάνω στις προβληματικές που όλα αυτά τα χρόνια έχουν αναδειχθεί από τον τρόπο λειτουργίας του “χώρου” και να πλαισιώσουν το κάλεσμά μας, ή όποιο άλλο κάλεσμα θεωρούν κοντινότερο στις απόψεις τους. Με δύο λόγια καλούμε το αναρχικό κίνημα, άτομα και συλλογικότητες, να προχωρήσουν σε ανώτερο οργανωτικό επίπεδο.

Από την πλευρά μας, και καθώς η οργανωτική μας προσπάθεια οδεύει ταχέως και σταθερά προς την ολοκλήρωσή της, με την αποπεράτωση των διαδικασιών μας θα ανακοινώσουμε και τα αμέσως επόμενα βήματά μας. Σε κάθε περίπτωση, μέσα στον Σεπτέμβρη θα επιχειρήσουμε τις πρώτες κοινές μας δράσεις, με αρχή την παρουσία μας στην Δ.Ε.Θ. στη Θεσ/νίκη και στη συνέχεια στις δράσεις μνήμης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Οργάνωση και αγώνας για την ελευθερία και τον κομμουνισμό.
Οργάνωση και αγώνας για την αναρχία

ΑΘΗΝΑ:

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση  (Α.Κ.Α.)

Αναρχική συλλογικότητα “Θρυαλλίδα”

Αναρχική συλλογικότητα “Καθ’ οδόν”

Αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας (Α.ΣΥ.Ν.Φ.)

Κενός Κύκλος

Ρουβίκωνας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:

Αναρχική ομάδα “Άνω Θρώσκω”

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσ/νίκης

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ:

Αναρχική συλλογικότητα “Οκτάνα”

ΠΑΤΡΑ:

Αναρχική συλλογικότητα “No Mans Land”

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ…

Ως αναρχικοί δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την αλλαγή ρότας του κρατικού μηχανισμού μετά την ανάληψη της εξουσίας από την αριστερά. Κάτι το οποίο ήρθε και επιβεβαιώθηκε περίτρανα μέσα από τις προσαγωγές μας που έλαβαν χώρα χθές. Συγκεκριμένα ενώ ως μέλη συλλογικοτήτων που καλούσαν την χθεσινή πορεία συγκεντρωθήκαμε στο ελευθεριακό στέκι sabot για να μεταβούμε στο προγραμματισμένο σημείο συγκέντρωσης, δυνάμεις των μπάτσων της ομάδας Δίας που από ώρα βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από το στέκι και παρακολουθούσαν τις κινήσεις μας, μας σταμάτησαν και μας προσήγαγαν χωρίς να μας γνωστοποιήσουν το λόγο της προσαγωγής μας. Στην συνέχεια μας μετέφεραν στην Γ.Α.Δ.Θ όπου και κρατηθήκαμε για 2 ώρες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο διεξήχθη η πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας απο 2/3.
Το παραπάνω περιστατικό αποδεικνύει οτι η στρατηγική της τρομοκρατίας και της διάχυσης του φόβου στους αγωνιστές του κινήματος μέσω της τακτικής της στοχοποίησής τους και με προληπτικές προσαγωγές συνεχίζεται. Η υιοθέτηση αυτών των πρακτικών από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου των μπάτσων καταδεικνύει περίτρανα τη συνέχεια του κράτους στην καταστολή, στις διώξεις, στη φίμωση των αγωνιζόμενων, στις απελάσεις μεταναστών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις αυτοκτονίες-δολοφονίες στα τμήματα και στις φυλακές. Το αριστερό φτιασίδωμα στο προσωπείο της καταστολής δεν πείθει κανένα. Το κράτος και τα σκυλιά του δεν μας τρομοκρατούν και δεν μας φοβίζουν. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους μέχρι την νίκη.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων απεργών πείνας από 2/3
-την κατάργηση του άρθρου 187 και 187Α
-την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
-την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ
-την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού ώστε να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται
– την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA και την πρόσβαση κι ανάλυση του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο
– την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων

Κάποιοι από τους προσαχθέντες της 31/3 (θεσσαλονίκη)