Κατηγορίες
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΚΑΜΠΑΝΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

Καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης της -προς το παρόν- εκκενωμένης κατάληψης Ευαγγελισμού

 

Τα ξημερώματα του Σαββάτου στις 30/09 έγινε επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο. Με φόντο μια φρουρούμενη γειτονιά από μπάτσους κάθε λογής, έγινε εισβολή στην κατάληψη, όπου συνελήφθησαν 10 σύντροφοι και συντρόφισσες, ένας εκ των οποίων -κι ενώ ήταν δεμένος με χειροπέδες- βρέθηκε από την ταράτσα του κτιρίου στο κενό. Οι σύντροφοι-ισσες μεταφέρθηκαν στη ΓΑΔΗ, όπου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες, με τον τραυματία σύντροφο να κρατείται ξεχωριστά και να μην λαμβάνει αρχικά την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η δικογραφία παραμένει στα χέρια του εισαγγελέα, επομένως οι γνωστές σε εμάς κατηγορίες είναι αυτές που ανακοινώθηκαν στα συλληφθέντα άτομα κατά την σύλληψη – διατάραξη οικιακής ειρήνης, ρευματοκλοπή, απείθεια, νόμος περί όπλων κατά συναυτουργία. Έξω από το κτίριο υπήρξαν αντανακλαστικές αντιδράσεις και συγκρούσεις, με αποτέλεσμα μία ακόμη σύλληψη, ενώ δράσεις αντίστασης και αλληλεγγύης συνεχίζονται και πληθαίνουν, εντός και εκτός Ηρακλείου.

Από την ημέρα της εκκένωσης το κτίριο ξεκίνησε να σφραγίζεται άμεσα με λαμαρίνες και τσιμέντο στις πόρτες και τα παράθυρα, χωρίς καν τις απαραίτητες εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, αδιαφορώντας για το ότι έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης (ο “νόμιμος ιδιοκτήτης” του κτιρίου) κοστολόγησε τις εργασίες σφραγίσματος στα 37.200€ (το μέγιστο ποσό που ορίζεται από το νόμο για απευθείας αναθέσεις). Παράλληλα έχουν πραγματοποιηθεί εκτεταμένες ζημιές, με στόχο το κτίριο να μην είναι βιώσιμο και λειτουργικό. Επιπλέον παρά τις καταγγελίες από φιλοζωικά σωματεία για εγκλωβισμένα ζώα εντός του, αυτό σφραγίστηκε καθολικά, μην αφήνοντας στις δύο γάτες μας, τον Τσίκο και την Στάχτη καμία πρόσβαση σε φαγητό και νερό, καταδικάζοντάς τα σε θάνατο με ξεκάθαρη ευθύνη της Πρυτανείας.

(Η κατάληψη μετά την εκκένωση)

 

Η εκκένωση του Ευαγγελισμού δεν έρχεται σε κενό χρόνο, αλλά προστίθεται στη δυστοπτική πραγματικότητα που βιώνουμε. Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο ευθύνονται για αμέτρητους θανάτους (χαρακτηριστικές για εμάς στην Κρήτη οι πρόσφατες δολοφονίες του Κώστα Μανιουδάκη από τα ΤΑΕ Σούδας, και του Αντώνη Καρυώτη στην ΑΝΕΚ) αλλά και φυσικές καταστροφές, που έχουν γίνει “κανονικότητα”, και προσπαθούν να φιμώσουν οποιαδήποτε φωνή αντιστέκεται στην κυριαρχία τους. Όσο το κόστος ζωής αυξάνεται ασταμάτητα και τα εργασιακά μας δικαιώματα ισοπεδώνονται, όσο μετανάστριες πνίγονται στο Αιγαίο και κρατούμενοι καταδικάζονται με θάνατο στις φυλακές, όσο πραγματοποιούνται δεκάδες πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και μας διώχνουν από τις γειτονιές μας για να πάρουν τη θέση μας τουρίστες, τόσο εντείνουν την καταστολή τόσο στις καταλήψεις, όσο και σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης και αγώνα που αναπτύσσεται εναντίον τους, στους δρόμους, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας.

Οι καταλήψεις, λοιπόν, αποτελούν ρωγμές σε αυτήν την κανονικότητα και οπλίζουν τις επιθυμίες μας για ανάσες ελευθερίας σε αυτόν τον ασφυκτικό κόσμο. Κι αυτό γιατί -κόντρα στην εξατομίκευση, την απάθεια και την ανάθεση που καλλιεργείται- οι καταλήψεις, διατηρούν ζωντανή τη μνήμη των αγώνων του παρελθόντος και αποτελούν βασικό κομμάτι των αγώνων του σήμερα. Παράλληλα, σε μια κοινωνία με χιλιάδες άδεια σπίτια και ανθρώπους χωρίς στέγη, καλύπτουν την κοινή μας ανάγκη για αξιοπρεπή διαβίωση, αμφισβητούν στην πράξη την έννοια της ιδιοκτησίας και δίνουν ένα παράδειγμα συλλογικής ζωής. Το θέμα για εμάς δεν ήταν ποτέ αν είναι “νόμιμες” ή “παράνομες”, αλλά ότι είναι δίκαιες και αναγκαίες.

 

Πριν 21 χρόνια αντικρίσαμε ένα κτίριο ερείπιο, παρατημένο για δεκαετίες, που αποτελούσε μια εστία μόλυνσης. Χωρίς τη βοήθεια κανενός θεσμικού ή ιδιωτικού φορέα αλλά αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα καταφέραμε να κάνουμε ένα ετοιμόρροπο κτίριο βιώσιμο και λειτουργικό. Έναν χώρο ανοιχτό προς την κοινωνία αλλά και σε όσες αποκλείονται από αυτήν, με στεγαστική δομή, κινηματικό βιβλιοπωλείο και βιβλιοθήκη, γυμναστήριο… Τα τελευταία χρόνια είχαμε πραγματοποιήσει τρεις φορές εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του κτιρίου, με την ανάλογη προσοχή και φροντίδα στην ιστορικότητα του, και με προσωπικό κόπο και πόρους συντρόφων/ισσων, και συνεισφορές αλληλέγγυων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι πιο πρόσφατες εργασίες έγιναν μάλιστα το καλοκαίρι του ’23, και ολοκληρώνονταν τις ημέρες της εκκένωσης.

Όλα αυτά τα χρόνια στον Ευαγγελισμό στεγάστηκαν ομάδες και συλλογικότητες, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες συνελεύσεις, έλαβαν χώρα δομές αλληλεγγύης, διοργανώθηκαν ποικίλες πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Η κατάληψη Ευαγγελισμού ήταν και είναι οι σχέσεις, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, το κίνημα, όλοι και όλες εμείς. Ένας ιστορικός πολιτικός χώρος, που αποτελεί ορόσημο για το κίνημα αλλά και την πόλη του Ηρακλείου, για την συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, την αντιφασιστική του δράση, και την έμπρακτη στήριξη σε διωκόμενους-ες αγωνιστ(ρι)ές και πολιτικούς κρατούμενους.

(Ο Ευαγγελισμός δεν παραδίνεται, μάχεται και θα τον πάρουμε πίσω!)

 

Αδυνατώντας να μείνουμε άπραγες απέναντι στην καταστολή και αγωνιζόμενοι-ες για τα κεκτημένα αγώνων όλων αυτών των χρόνων αλλά και για τα όσα έπονται, έχουμε ξεκινήσει τον αγώνα υπεράσπισης της κατάληψης. Μέρα με τη μέρα με πορείες, παρεμβάσεις, αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, δράσεις αλληλεγγύης, στήριξη άλλων αγώνων της πόλης.

(Πορεία υπεράσπισης 08/10 Ηράκλειο, Κρήτη)

 

Πέραν της πολιτικής στήριξης και αλληλεγγύης, στο σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι-ες και με πρακτικά ζητήματα και γι’ αυτό το λόγο χρειαζόμαστε την οικονομική σας στήριξη για:

1) να καλύψουμε τα δικαστικά έξοδα των συλληφθέντων της εκκένωσης, αλλά και όσων έχουν ήδη συλληφθεί ή θα συλληφθούν κατά τις δράσεις αλληλεγγύης.

2) να αντικατασταθεί ο κινηματικός εξοπλισμός που καταστράφηκε ή πλιατσικολογήθηκε από τους μπάτσους.

3) να αποπληρώσουμε έξοδα για τα υλικά και τις εργασίες αποκατάστασης του καλοκαιριού, διαδικασία η οποία είχε δρομολογηθεί για την περίοδο αυτή αλλά διεκόπη λόγω της εισβολής, ενώ καταστράφηκε και ο εξοπλισμός για προγραμματισμένες εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης.

4) να προετοιμαστούμε υλικοτεχνικά για να αποκαταστήσουμε τις καταστροφές που προκάλεσαν μπάτσοι και πρυτανικές αρχές με το σφράγισμα του κτηρίου.

Το οικονομικό κόστος για το σύνολο των παραπάνω ζητημάτων ξεπερνάει τον στόχο αυτής της καμπάνιας, ο οποίος αποτελεί το ποσό που θεωρούμε πως χρειαζόμαστε άμεσα για την κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όλον τον κόσμο που έχει σταθεί δίπλα μας όλο αυτό το διάστημα, και επιφυλασσόμαστε με την επιστροφή μας στο σπίτι να επιστρέψουμε όλη αυτή την δύναμη και την αλληλεγγύη στο κίνημα, όπως κάναμε τα τελευταία 21 χρόνια.

Τίποτα δεν τελείωσε – ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ!

https://evagelismos.squat.gr/

LINK ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

 

 

 

Κατηγορίες
ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

Για την οικονομική στήριξη των αναρχικών πολιτικών κρατουμένων Πόλας Ρούπα και Νίκου Μαζιώτη και της οικογένειάς τους

Κείμενο των πολιτικών κρατουμένων Πόλας Ρούπα και Νίκου Μαζιώτη

 

Είμαστε 2 φυλακισμένοι-πολιτικοί κρατούμενοι, μέλη της ένοπλης αναρχικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας που έδρασε στο διάστημα 2003-2017 και ανέλαβε την ευθύνη για 18 ενέργειες-επιθέσεις  εναντίον στόχων  του πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος, του κράτους και του κεφαλαίου. Ο Επαναστατικός αγώνας  έχει αναλάβει την ευθύνη για βομβιστικές και ένοπλες επιθέσεις ενάντια στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, το Χρηματιστήριο Αθηνών, στην Τράπεζα της Ελλάδας και το γραφείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τράπεζες, αστυνομικά τμήματα, σε αστυνομικούς των ΜΑΤ (Μονάδες Αντιμετώπισης Ταραχών-ειδικές δυνάμεις καταστολής εξεγέρσεων και διαδηλώσεων). Έχει αναλάβει  επίσης την ευθύνη για απόπειρα εναντίον υπουργού δημοσίας τάξης και την επίθεση με αντιαρματική ρουκέτα εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα ενώ το 2016 η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα επιχείρησε αεροπειρατεία ελικοπτέρου με σκοπό την απόδραση από τις φυλακές του συντρόφου Μαζιώτη (καθώς και άλλων κρατουμένων) για τη συνέχιση της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα.

Στη διάρκεια της δράσης μας έχουμε χάσει ένα σύντροφο, τον Λάμπρο Φούντα ο οποίος σκοτώθηκε στις 10 Μαρτίου 2010 σε συμπλοκή με την αστυνομία κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Εκείνη την περίοδο ο Ε.Α είχε ξεκινήσει δράση ενάντια στην παγκόσμια οικονομική κρίση και την επιβολή των δανειακών συμβάσεων στην Ελλάδα.

Έχουμε αναλάβει από τις πρώτες μας συλλήψεις το 2010 την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα και έχουμε υπερασπιστεί δημόσια και σε όλες τις δίκες εναντίον της οργάνωσής μας τη δράση μας και όλες τις ενέργειες της οργάνωσης.  Έχουμε υπερασπιστεί την πολιτική της ένοπλης επαναστατικής δράσης εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου. Έχουμε υπερασπιστεί τον στόχο της Κοινωνικής Επανάστασης για την ανατροπή του οικονομικού-πολιτικού συστήματος εξουσίας και την αντικατάστασή του από μια ακρατική-αταξική κοινωνική οργάνωση που θα βασίζεται σε μια συνομοσπονδία κοινοτήτων (κομμούνων).

Στη διάρκεια της δράσης μας έχουμε επικηρυχθεί 2 φορές. Η πρώτη φορά ήταν το 2007 όταν το State Department των ΗΠΑ επικήρυξε τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα με 1.000.000 δολάρια και το ελληνικό κράτος με 800.000 ευρώ αμέσως μετά την επίθεση της οργάνωσης με αντιαρματική ρουκέτα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η δεύτερη φορά ήταν το 2014,  όταν το ελληνικό κράτος επικήρυξε εμάς τους δύο προσωπικά με 1.000.000 ευρώ τον καθένα μας. Η επικήρυξη έγινε ενώ εμείς βρισκόμασταν στην «παρανομία» στην οποία περάσαμε μετά την αποφυλάκισή μας το 2011 η οποία έγινε αφού είχε εκπνεύσει η 18μηνη προφυλάκισή μας χωρίς να έχουμε ακόμα δικαστεί (με βάση το ελληνικό Σύνταγμα δεν γίνεται να κρατηθεί προφυλακισμένος/η κανένας/καμία πάνω από 18 μήνες). Η επικήρυξη έγινε μετά τη βομβιστική επίθεση που πραγματοποίησε το 2014 ο Επαναστατικός Αγώνας με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην Αθήνα όπου στεγαζόταν και το γραφείο του ΔΝΤ. Η ενέργεια αυτή ήταν απάντηση στις δανειακές συμβάσεις που είχε πραγματοποιήσει το ελληνικό κράτος από το 2010 κατόπιν πίεσης των υπερεθνικών θεσμών: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (τρόικα). Η επίθεση αυτή είχε αναληφθεί με το όνομα Επαναστατικός Αγώνας-Κομάντο Λάμπρος Φούντας, ενέργεια για την οποία όταν συλληφθήκαμε καταδικαστήκαμε πρωτόδικα σε ισόβια, ποινή η οποία αναιρέθηκε στο εφετείο.

Μετά από 8 μακροχρόνιες δίκες (4 δίκες σε πρώτο βαθμό και 4 εφετεία) και για τις 18 ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα, έχουμε καταδικαστεί σε πολλές δεκάδες χρόνια τα οποία συγχωνεύονται και εκτίονται τα 20 χρόνια.

Πέρα όμως από την καταδίκη μας, αντιμετωπίσαμε και μια άλλη πιο απεχθή διάσταση της κρατικής καταστολής όταν στο στόχαστρο του πολέμου εναντίον μας, το ελληνικό κράτος έβαλε το ίδιο μας το παιδί. Όταν συλληφθήκαμε για πρώτη φορά το 2010 η συντρόφισσα Ρούπα ήταν 6 μηνών έγκυος και ο γιος μας γεννήθηκε μετά από λίγους μήνες στη φυλακή. Το 2012 περάσαμε στην «παρανομία» πριν τελειώσει η 1η δίκη εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα (2011-’13) όπου καταδικαστήκαμε ερήμην σε 50 χρόνια.

Ο γιος μας όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε μαζί μας μέχρι τη σύλληψη της συντρόφισσας τον Ιανουάριο του 2017 (είχε ήδη προηγηθεί η σύλληψη του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη τον Ιούλιο του 2014). Όταν συνελήφθη η συντρόφισσα, η αστυνομία αντί να παραδώσει τον γιο μας στους συγγενείς μας, με εισαγγελική εντολή τον μετέφερε σε κλειστή ψυχιατρική πτέρυγα με αστυνομική φρούρηση και χωρίς να επιτρέπουν επισκεπτήριο τις πρώτες ημέρες. Στόχος του ελληνικού κράτους ήταν να μας ασκήσει τη μέγιστη δυνατή πίεση και να σπάσει τη γονεϊκή σχέση που έχουμε με τον γιο μας γι’ αυτό και μας αφαίρεσε την γονική μέριμνα από τη πρώτη στιγμή που συνελήφθη η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα επικαλούμενο τη δράση και τις καταδικαστικές αποφάσεις που είχαμε. Αυτό το πρωτοφανές γεγονός προκάλεσε κοινωνικά πολύ αρνητική εντύπωση και μετά από ολιγοήμερη απεργία πείνας και δίψας που κάναμε και τις κινητοποιήσεις συντροφισσών/συντρόφων, τελικά, το ελληνικό κράτος παρέδωσε το γιο μας στους συγγενείς μας. Στη συνέχεια όμως με απόφαση δικαστηρίου μας αφαίρεσε την επιμέλεια.

Ήδη βρισκόμαστε, ο ένας 10 και πλέον χρόνια στη φυλακή και η συντρόφισσα σχεδόν 8 χρόνια με δικαίωμα αίτησης αναστολής στα 3/5 της ποινής, δηλαδή στα 12 χρόνια όπου μπορούν να συμπεριλαμβάνονται επιπλέον υπολογισμός χρόνου εργασίας μέσα στη φυλακή.

Ήδη ο σύντροφος Μαζιώτης έχει συμπληρώσει αυτό το όριο μαζί με εργασία εδώ και πάνω από 1 χρόνο. Το συμβούλιο αναστολών όμως έχει απορρίψει τουλάχιστον 2 φορές τη χορήγηση αναστολής και αποφυλάκισης, ενώ αγνοεί το τρίτο αίτημά του. Επιπλέον εκτός από τη καταδίκη των 20 ετών, έχουμε καταδικαστεί και σε υπέρογκες χρηματικές ποινές. Το τελευταίο διάστημα έρχονται στο προσκήνιο αυτοί οι «λογαριασμοί» του κράτους, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων των δικαστηρίων (8 δικαστήρια συνολικά) καθώς και χρηματικές ποινές και δικαστικά έξοδα από στρατοδικεία του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη λόγω της ολικής άρνησης στράτευσης που είχε κάνει όταν στα 18 του χρόνια είχε κληθεί να υπηρετήσει στο στρατό. Συνολικά το ύψος αυτών των χρεών φθάνει τις 70.000 ευρώ.

Συντρόφισσες/σύντροφοι, έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στον αγώνα εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου, στον αγώνα για την Επανάσταση και έχουμε πληρώσει και εξακολουθούμε να πληρώνουμε ένα σκληρό τίμημα –όπως άλλωστε το αναμέναμε– όταν κάναμε τις επιλογές μας.

Οι δυσκολίες από τις μακροχρόνιες φυλακίσεις όπως στην περίπτωσή μας, δεν αφορούν μόνο σε αυτούς που τις βιώνουν, αλλά και στο οικογενειακό περιβάλλον τους, ιδίως αν πρόκειται για ανήλικα παιδιά και ηλικιωμένους. Αυτές οι δυσκολίες για μας ήταν και είναι οι σημαντικότερες. Ιδίως αυτή την περίοδο που συγγενικό μας πρόσωπο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Πιο συγκεκριμένα η μητέρα της συντρόφισσας Ρούπα και γιαγιά του γιου μας που έχει την επιμέλεια του παιδιού μας, είναι υπερήλικη με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Χάρις σε αυτήν και την αδελφή της συντρόφισσας Ρούπα που και αυτή έχει την επιμέλεια, ο γιος μας δεν κατέληξε σε ίδρυμα και μεγαλώνει σε σταθερό και ασφαλές περιβάλλον.

Η οικονομική βοήθεια που θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων υγείας και της στήριξης του συγγενικού περιβάλλοντός μας είναι ό, τι πιο σημαντικό για μας αυτή την περίοδο.

Πόλα Ρούπα, Γ΄ πτέρυγα γυναικείων φυλακών Θήβας

Νίκος Μαζιώτης, Δ΄ πτέρυγα φυλακές Δομοκού

Οι πολιτικοί κρατούμενοι του Επαναστατικού Αγώνα

Link για την οικονομική ενίσχυση των συντρόφων.

 

Κατηγορίες
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ 31/3 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ…

Ως αναρχικοί δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την αλλαγή ρότας του κρατικού μηχανισμού μετά την ανάληψη της εξουσίας από την αριστερά. Κάτι το οποίο ήρθε και επιβεβαιώθηκε περίτρανα μέσα από τις προσαγωγές μας που έλαβαν χώρα χθές. Συγκεκριμένα ενώ ως μέλη συλλογικοτήτων που καλούσαν την χθεσινή πορεία συγκεντρωθήκαμε στο ελευθεριακό στέκι sabot για να μεταβούμε στο προγραμματισμένο σημείο συγκέντρωσης, δυνάμεις των μπάτσων της ομάδας Δίας που από ώρα βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από το στέκι και παρακολουθούσαν τις κινήσεις μας, μας σταμάτησαν και μας προσήγαγαν χωρίς να μας γνωστοποιήσουν το λόγο της προσαγωγής μας. Στην συνέχεια μας μετέφεραν στην Γ.Α.Δ.Θ όπου και κρατηθήκαμε για 2 ώρες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο διεξήχθη η πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας απο 2/3.
Το παραπάνω περιστατικό αποδεικνύει οτι η στρατηγική της τρομοκρατίας και της διάχυσης του φόβου στους αγωνιστές του κινήματος μέσω της τακτικής της στοχοποίησής τους και με προληπτικές προσαγωγές συνεχίζεται. Η υιοθέτηση αυτών των πρακτικών από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου των μπάτσων καταδεικνύει περίτρανα τη συνέχεια του κράτους στην καταστολή, στις διώξεις, στη φίμωση των αγωνιζόμενων, στις απελάσεις μεταναστών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις αυτοκτονίες-δολοφονίες στα τμήματα και στις φυλακές. Το αριστερό φτιασίδωμα στο προσωπείο της καταστολής δεν πείθει κανένα. Το κράτος και τα σκυλιά του δεν μας τρομοκρατούν και δεν μας φοβίζουν. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους μέχρι την νίκη.

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων απεργών πείνας από 2/3
-την κατάργηση του άρθρου 187 και 187Α
-την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
-την κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ
-την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού ώστε να λάβει τη νοσηλεία που χρειάζεται
– την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA και την πρόσβαση κι ανάλυση του DNA από πραγματογνώμονα βιολόγο
– την κατάργηση της ανάλυσης δειγμάτων που εμπεριέχεται μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων

Κάποιοι από τους προσαχθέντες της 31/3 (θεσσαλονίκη)


Κατηγορίες
ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

ΣXETIKA ME TIΣ ΝΕΕΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ.

Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιείται μια νέα κατασταλτική μεθόδευση από την ασφάλεια και την αντιτρομοκρατική σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με δεκάδες εφόδους σε σπίτια και συλλήψεις ατόμων ανάμεσα τους και συντρόφων μας.

Θεαματικές εισβολές που έχουν πολλαπλούς αποδέκτες:

        Μια κοινωνία που ήταν και πρέπει να μείνει θεατής μπροστά στην επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου.

        Ένα ανταγωνιστικό κίνημα που πρέπει να αναστείλει τις αντιστάσεις του στο νέο ολοκληρωτισμό.

        Κάθε εγχείρημα και πρωτοβουλία που πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά προς αποφυγή συλλογικοποίησης των αντιστάσεων.

Τόσο σύντροφοι (μέλη και μη) της κατάληψης  όσο και η ίδια η δομή έχουμε αποτελέσει και παλαιότερα στόχο των διωκτικών μηχανισμών με παρακολουθήσεις, υποκλοπές, ενέδρες και συλλήψεις. Γι’ αυτό εξαρχής προειδοποιούμε πως οποιαδήποτε απειλητική προσέγγιση σε κάποιον από εμάς ή τους συντρόφους μας, θα μας βρεί στους δρόμους πιο δυνατούς, πιο αποφασισμένους.

Γιατί πάντα στα δύσκολα ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και όλοι μαζί απέναντί σας.

Ούτε βήμα πίσω απέναντι στην κρατική τρομοκρατία.

27-01-2014

Κατάληψη Terra Incognita

Θεσσαλονίκη