Συντάκτης: ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ | αναρχική συλλογικότητα

   Ο Σπύρος Στρατούλης είναι ένας από τους 13.000 ανθρώπους που είναι δέσμιοι στα κολαστήρια που κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται “σωφρονιστικά καταστήματα”, χωρίς να συνυπολογίζονται οι χιλιάδες που στοιβάζονται και αφήνονται να σαπίσουν στα κρατητήρια των τμημάτων και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών του ελληνικού κράτους. Η στάση του Σπ. Στρατούλη όμως τον διαφοροποιεί από την πλειοψηφία των κρατουμένων. Εδώ και 22 χρόνια που βρίσκεται έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές, κόντρα στην αποκτηνωτική συνθήκη της φυλακής και στις διεξόδους της αυτοκαταστροφής μέσω της πρέζας, που οι ίδιοι οι μπάτσοι προωθούν, ή της συνεργασίας με τους ανθρωποφύλακες που αποτελούν συνήθη πρακτική, έχει αποδείξει πως η αξιοπρέπεια και το πάθος για ζωή και ελευθερία, μπορούν να διασωθούν στο ακέραιο ακόμα και στις πιο   απάνθρωπες συνθήκες. Όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχε ανελλειπώς στους αγώνες των κρατουμένων, δείχνοντας την αλληλεγγύη του με επιστολές και αποχές συσσιτίου, δημοσιεύοντας κείμενα για την κατάσταση των φυλακών και συμμετέχοντας σε απεργίες πείνας και εξεγέρσεις. Η ανυπότακτη αυτή στάση του τον κατέστησε εχθρό της αστυνομικο-δικαστικής εξουσίας, όπως καθίσταται και κάθε άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται με την καθημερινότητα της ρουφιανιάς και της υποταγής μέσα στη φυλακή. Ταυτόχρονα όμως, τον συνέδεσε φιλικά και συντροφικά με άτομα του αναρχικού χώρου. Ενός πολιτικού χώρου που πάντα βρισκόταν στο πλευρό των καταπιεσμένων και αδικημένων αυτής της κοινωνίας, αλλά και όσων αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Τον Ιούλιο του 2012 η αστυνομική διεύθυνση θεσσαλονίκης πραγματοποιεί επιχείρηση με εφόδους σε σπίτια και σε χώρους εργασίας αναρχικών καθώς και στην κατάληψη Ορφανοτροφείου,  κατά την οποία συλλαμβάνονται 13 σύντροφοι και οι οποίοι βρίσκονται κατηγορούμενοι για σύσταση και συμμετοχή σε “εγκληματική” οργάνωση με την εμπνευσμένη ονομασία «Στέκια Θεσ/νίκης». Οκτώ μήνες μετά καλούνται να απολογηθούν στον ανακριτή για την ίδια υπόθεση άλλα 17 άτομα τα οποία δεν είχαν συλληφθεί στην αυτώφορη διαδικασία, ένας εκ των οποίων είναι και ο Σπ. Στρατούλης. Η δικογραφία της συγκεκριμένης υπόθεσης βασίζεται αποκλειστικά σε υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών, οι οποίες σύμφωνα με την “αξιολόγηση” της αστυνομίας, αποτελούν απόδειξη συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Παρόλο που ο αρμόδιος ανακριτής απάλλαξε τον Σπύρο από κάθε κατηγορία σχετικά με την υπόθεση, το διαβιβαστικό της αστυνομίας  υιοθετήθηκε όπως ήταν αναμενόμενο, αυτούσια από τον Εισαγγελέα, ο οποίος με τη σειρά του πρότεινε στο δικαστικό συμβούλιο την παραπομπή όλων των κατηγορουμένων σε δίκη. Αυτό, ειδικά για τον Σπύρο είχε ως συνέπεια την διακοπή των τακτικών αδειών που λάμβανε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια, αφού το συμβούλιο των φυλακών ερμήνευσε κατα το δοκούν μια διάταξη του άρθρου 55 του “σωφρονιστικού” κώδικα σύμφωνα με την οποία, όπως ισχυρίζονται, «εκκρεμεί αδίκημα σε βάρος του σε βαθμό κακουργήματος». Επιπρόσθετα  με βάση τη νέα αυτή ανυπόστατη κατηγορία, η εκδίκαση της οποίας εκκρεμεί, κινδυνεύει να μείνει 3,5 ακόμα χρόνια στη φυλακή την ίδια στιγμή που δικαιωματικά θα μπορούσε να κάνει χρήση της υφ’ όρων απόλυσης. Ως απάντηση σε αυτές τις μεθοδεύσεις ο Σπ. Στρατούλης, έχει ξεκινήσει από τις 11/11 απεργία πείνας διεκδικώντας την επαναχορήγηση των αδειών που δικαιούται, καθώς και την απαλλαγή του από το στημένο και ανυπόστατο κατηγορητήριο που τον βαραίνει.
Η εκδικητική αυτή δίωξη του Σπύρου έχει πολλαπλές στοχεύσεις. Οφείλεται στη  μακροχρόνια αγωνιστική  και αξιοπρεπή στάση του μέσα στις φυλακές, αλλά παράλληλα επιδιώκει να λειτουργήσει ως μέσο εκφοβισμού και παραδειγματισμού για όποιον τολμάει να σηκώνει το κεφάλι μέσα ή έξω από αυτές. Το κράτος και οι μηχανισμοί του επιχειρούν μέσω και της υπόθεσης αυτής να διαρρήξουν τις σχέσεις αλληλεγγύης των αγωνιζόμενων εντός και εκτός φυλακής, να απομονώσουν τους έγκλειστους από ριζοσπαστικές ιδέες και πρακτικές που μπορούν να πυροδοτήσουν την ήδη εύφλεκτη κατάσταση που επικρατεί εντός των τειχών και τέλος να στείλει το μήνυμα σε όλους τους καταπιεσμένους μέσα ή έξω απ’ τα κελιά, ότι όποιος αντιστέκεται στις επιταγές και τους σχεδιασμούς της εξουσίας, θα συντρίβεται. Όμως οι σχεδιασμοί της εξουσίας θα πέφτουν πάντα στο  κενό όσο οι καταπιεσμένοι θα φτύνουν την κρατική στρατηγική του Διαίρει και Βασίλευε, όσο συνειδητοποιούν ότι έχουν κοινή ταξική θέση και συμφέροντα  και όσο κάνουν πράξη με κάθε τίμημα την αλληλεγγύη μεταξύ  τους. Έτσι και στην υπόθεση του  Σπύρου εκτός από τα δεκάδες ενυπόγραφα κείμενα  συγκρατούμενών του από όλες τις φυλακές της χώρας, τα κείμενα και τις δράσεις αλληλεγγύης που λαμβάνουν χώρα εκτός των τειχών, τρεις  ακόμα φυλακισμένοι, ο Ράμι Συριανός, ο Εργιόν Μουσταφά και ο Μιχάλης Ραμαδάνογλου σε μια  ύψιστη πράξη αλληλεγγύης, έχουν ξεκινήσει επίσης απεργία πείνας για να στηρίξουν τον αγώνα  του συντρόφου. Ο αγώνας του Σπ. Στρατούλη δεν αφορά μόνο τους φυλακισμένους και το κίνημα αλληλεγγύης προς αυτούς αλλά μας αφορά όλους. Ιδιαίτερα σήμερα, στις συνθήκες οικονονομικής κρίσης που βιώνουμε,  είναι όλο  και περισσότεροι οι άνθρωποι που  είτε επειδή δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες και το κράτος είτε επειδή η οικονομική ανέχεια τους αναγκάζει να παραβούν  τα όρια του νόμου, για να εξασφαλίσουν τα προς το ζήν,  αντιμετωπίζουν την απειλή της φυλάκισης. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι φυλακές είναι σε μικρογραφία ο καθρέφτης της κοινωνίας  και ότι τα “εγκλήματα” από τα οποία δήθεν μας προστατεύουν είναι παράγωγα αυτού του συστήματος που βασίζεται στην ανισότητα και την εκμετάλλευση. Στο πρόσωπο του Σπύρου αναγνωρίζουμε κάθε άνθρωπο που αυτό το σύστημα έχει θέσει στο περιθώριο για να  αποκρύπτει τις παθογένειες και τις ευθύνες του, αλλά και κάθε άνθρωπο που παλεύει για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Ως εκ τούτου δεν θα μπορούσαμε παρά να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του μέχρι τη νίκη.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΠ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΤΟΥ

Το κείμενο σε μορφή pdf. υπάρχει εδώ

Η χρονική συγκυρία που βιώνουμε αναδεικνύεται αναντίρρητα ιστορική σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό. Όχι μόνο επειδή αποκαλύπτει πλέον απροκάλυπτα το απάνθρωπο πρόσωπο και την ουσία του κεφαλαίου και της αστικής δημοκρατίας, όχι μόνο επειδή η καταστολή και η περιστολή ακόμα και των στοιχειωδών δικαιωμάτων που δεν χαρίστηκαν αλλά κατακτήθηκαν μέσα από αιματηρούς αγώνες, γίνεται φανερή καθημερινά, όχι μόνο επειδή υποβαθμίζεται η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων που καταδικάζονται στην φτώχεια και τη δυστυχία, αλλά κυρίως για το ότι η κρίση -οικονομική, αξιακή, πολιτικοιδεολογική, ανθρωπιστική- διευρύνει το πεδίο δράσης μας ως αναρχικούς και καθιστά την προοπτική της ολικής ρήξης και καταστροφής του υπάρχοντος καταπιεστικού συστήματος, ρεαλιστικότερη από ποτέ.
Αναγνωρίζοντας το ότι η φύση της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της ταξικής ανισότητας δεν αποτελούν σύγχρονα φαινόμενα αλλά έχουν εξελιχθεί ιστορικά και συνεπακόλουθα διαιωνίζονται, παράγοντας αδικία και εξαθλίωση για τους καταπιεσμένους̇ αγωνιζόμαστε στο παρόν, όπως και οι σύντροφοί μας στο παρελθόν, για την πλήρη ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, για μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων. Μια αταξική κοινωνία στην οποία κανείς δεν θα μπορεί να ζεί παρασιτικά εις βάρος άλλων, εκμεταλλευόμενος την εργασία τους. Μια κοινωνία που θα αυτοκαθορίζεται με σκοπό την αυτάρκεια και την ποιότητα ζωής, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις θα διαπνέονται από την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα, μία κοινωνία που δεν θα εξουσιοδοτεί άλλους να λαμβάνουν αποφάσεις στο όνομά της.
Συνεπώς, η φύση του αναρχισμού δεν μπορεί παρά να είναι αφενός κοινωνική και αφετέρου ταξική. Κοινωνική διότι η στόχευση δεν είναι μονομερώς η ατομική απελευθέρωση αλλά και η κοινωνική χωρίς την οποία δεν νοείται ελεύθερο άτομο. Ταξική διότι πηγάζει όχι μόνο από την εγγενή ανάγκη του ανθρώπου για ελευθερία, αλλά κυρίως από τον διαχρονικό αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους.
Μονόδρομος προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αναρχική κοινωνική επανάσταση -όχι ως αυτοπραγμάτωση- αλλά ως αναπόδραστη αναγκαιότητα, δεδομένου του ότι όσοι έχουν συμφέρον από τη διαιώνιση του συστήματος αδικίας, δεν θα παραδώσουν τα προνομιά τους αμαχητί. Αυτή η επανάσταση θα είναι αποτέλεσμα της συνεχούς ηθικής, πνευματικής και υλικής ανάπτυξης της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας. Αντιλαμβανόμαστε ασφαλώς ότι η κατακερματισμένη σήμερα κοινωνία αποτελεί ένα ετερόκλητο μωσαϊκό συγκρουόμενων συμφερόντων και κοινωνικού κανιβαλισμού, η οποία εμπεριέχει και τους σύγχρονους δυνάστες μας. Η κοινωνική επανάσταση όμως που επιδιώκουμε, θα γίνει από αυτούς, που με γνώμονα την ταξική συνείδηση των εκμεταλλευόμενων και την επιθυμία για ανεξούσια ζωή θα οικοδομήσουν ένα νέο κόσμο στα συντρίμμια του παλιού.
Οι αναρχικοί οφείλουμε στο παρόν, να αποτελέσουμε τον επιταχυντή αυτών των κοινωνικών ζυμώσεων, όχι ως φωτισμένη πρωτοπορία και ηγεσία γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν αυτοαναίρεση, αλλά ως οργανωμένο κίνημα που προτάσσει την ρεαλιστική προοπτική ενός δικαιότερου κόσμου, οικοδομώντας στο σήμερα δομές, διαδικασίες, ζυμώσεις, αντιστάσεις, αγώνες, σε όλα τα φάσματα παρέμβασης του κοινωνικού επιστητού. Μέσα από τον σχηματισμό σταθερών οργανωτικών δομών και τη δημιουργία και δικτύωση νέων ελευθεριακών συλλογικοτήτων. Μέσα από συνελεύσεις γειτονιάς, ακηδεμόνευτους αγώνες, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, αυτοδιευθυνόμενα εργοστάσια, μαχητικές απεργίες, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στην εργασία, όπου και όποτε ανοίγεται πεδίο δράσης, παρέμβασης και διάδοσης των ιδεών μας. Όλα αυτά αποτελούν θραύσματα του κόσμου που ονειρευόμαστε, θραύσματα της ανεξούσιας αταξικής κοινωνίας.

Αγώνας για μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΠΟΙΩΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ;

Άνομοι είναι αυτοί που καταδικάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να ζούν στην εξαθλίωση, την πείνα και την φτώχεια, αφού λήστεψαν όλα όσα τους ανήκουν.

Άνομοι είναι αυτοί που με τους νόμους της δημοκρατίας τους καταληστεύουν και λεηλατούν ζωές· αυτοί που την εκμετάλλευση την έκαναν όρο ζωής μας.

Άνομοι είναι αυτοί που μας αναγκάζουν να δουλεύουμε για ένα ξεροκόμματο, πατώντας στις ανάγκες μας.

Άνομοι είναι οι τραπεζίτες και οι κρατιστές που χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς μετατρέπουν τους ανθρώπους σε αναλώσιμα, για να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Άνομοι είναι αυτοί που ανήγαγαν την ιδιοκτησία και τα χρήματα σε ιερό και απαράβατο νόμο.

Άνομοι είναι οι ταξικοί μας εχθροί που κλέβουν το χρόνο, τον ιδρώτα, τα όνειρά μας για να πλουτίζουν από τη δυστυχία μας.

Άνομοι είναι όσοι αντλούν κομματική υπεραξία από κοινωνικούς αγώνες που δίνουν άλλοι και θέλουν να καρπωθούν τις δάφνες.

Άνομοι είναι αυτοί που δημιουργούν συνθήκες καταπίεσης, που εκχυδαΐζουν  τη ζωή, που προσπαθούν να καθυποτάξουν όσους/ες τολμούν να αμφισβητούν την αλαζονική “παντοκρατορία” τους.

Άνομοι είναι αυτοί που προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία πως όλοι/ες, όσοι/ες αγωνίζονται για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, αδικία, καταπίεση, εξουσία, είναι εχθροί της.

Άνομοι είναι αυτοί που θέλουν να μας πείσουν πως δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς αυτούς και την εξουσία τους, που τολμούν να ισχυρίζονται πως η κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις.

ΑΝ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΑ ΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ:

Όσοι/ες συλλογικοποιούν αυτοοργανωμένα τις ανάγκες τους από την τροφή, τη στέγαση μέχρι και την ψυχαγωγία…

Όσοι/ες προσπαθούν να κάνουν την καθημερινότητά τους, αντανάκλαση των ιδανικών τους…

Όσοι/ες πιστεύουν ότι η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, ούτε προνόμιο του “καλλιτέχνη”, ότι η ψυχαγωγία δεν είναι είδος προς κατανάλωση, ότι η γνώση δεν εγκλωβίζεται στις σχολικές αίθουσες…

Όσοι/ες θεωρούν ότι ο έρωτας δεν είναι εμπόρευμα, ότι η αγάπη δεν είναι ιδιοκτησία, ότι οι “ανθρώπινες” σχέσεις πρέπει να παραμένουν Ανθρώπινες…

Όσοι/ες θεωρούν ότι μια κοινωνία χωρίς εξουσία, καταπίεση, εκμετάλλευση δεν είναι χίμαιρα, αλλά είναι η μόνη που αρμόζει στον άνθρωπο…

Όσοι/ες τολμούν να αμφισβητούν το σύνολο ενός θεσμικού και εθιμικού οικοδομήματος που παράγει αναξιοπρέπεια και υποδούλωση…

Όσοι/ες δεν αναγνωρίζουν εθνικούς, έμφυλους και φυλετικούς διαχωρισμούς παρά μόνο ταξικούς…

Όσοι/ες επιλέγουν συνειδησιακά να στέκονται στο πλευρό των καταπιεσμένων ενάντια σε κάθε αδικία…

Όσοι/ες αγωνίζονται για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση…

ΤΟΤΕ ΝΑΙ! ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΟΠΩΣ ΠΡΑΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

Για να κατεβάσετε το κείμενο σε μορφή PDF. πατήστε εδώ