4000 ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΦΥΛΑΚΩΝ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Στις αρχές Ιουλίου πρόκειται να κατατεθεί προς ψήφιση στο θερινό τμήμα της Βουλής νομοσχέδιο για την ίδρυση φυλακών υψίστης ασφαλείας ( τύπου Γ′ ) και καθιέρωσης ειδικών συνθηκών εγκλεισμού. Το εν λόγω νομοσχέδιο προβλέπει την κατηγοριοποίηση των φυλακών σε Α΄, Β΄ και Γ΄ τύπου. Πιο συγκεκριμένα, οι φυλακές τύπου Α′ προορίζονται για υπόδικους και κατάδικους για χρέη, για ″εγκλήματα″ κατά της ιδιοκτησίας και κατάδικους σε ποινή φυλάκισης· όλους αυτούς δηλαδή που είτε αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους στις τράπεζες και στο κράτος είτε, σπρωγμένοι από την ανέχεια και την εξαθλίωση που επιβάλλεται από την οικονομική και πολιτική ελίτ, οδηγούνται στην μικροπαραβατικότητα ως μοναδική δίεξοδο επιβίωσης. Στις φυλακές τύπου Β′ θα κλείνονται οι υπόδικοι και κατάδικοι με κακουργηματικού τύπου κατηγοριές εκτός από αυτούς που προορίζονται για τις φυλακές τύπου Γ′. Στις τελευταίες θα φυλακίζονται υπόδικοι και κατάδικοι που διώκονται με τον (αντι)τρομοκρατικό νόμο, κρατούμενοι ύποπτοι ή κατηγορούμενοι για υποκίνηση στάσεων και εξεγέρσεων μέσα στη φυλακή, υπόδικοι και κατάδικοι για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση καθώς και όσοι αποτελούν απειλή για την «ασφάλεια της χώρας και τη δημόσια τάξη». Με άλλα λόγια, εκεί θα φυλακίζονται οι εχθροί του καθεστώτος, όσοι μάχονται συνειδητά ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, οι κρατούμενοι που δεν αποδέχονται ως όρο ζωής την υποταγή και τον εξευτελισμό του εγκλεισμού, αλλά αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία και τέλος όσοι αντιστέκονται στην υποτίμηση της ζωής τους όπως απεργοί, αγωνιζόμενοι κάτοικοι, απολυμένοι και γενικά όσοι στοχοποιούνται από την εξουσία και μπορούν εν δυνάμει να χαρακτηριστούν από την ταξική δικαιοσύνη ως απειλή για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.
Πιο συγκεκριμένα, για τους έγκλειστους στα κελία τύπου Γ′ το νομοσχέδιο προβλέπει την απομόνωση 23 ώρες το 24ωρο με μία ώρα μόνο ατομικό προαυλισμό, την κατάργηση των αδειών και της υφ’ όρων απόλυσης, την απαγόρευση των μεροκαμάτων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία μειώνουν την ποινή και τον καθορισμό του ελάχιστου χρόνου εγκλεισμού στα 10 χρόνια με δυνατότητα επανεξέτασης της ποινής κάθε 2 χρόνια.
Οι συνθήκες αυτής της μορφής εγκλεισμού, που συνιστούν μια φυλακή μέσα στη φυλακή, θεσμοθετούν στην ουσία τη θανατική ποινή με άλλους όρους. Η μόνιμη απομόνωση του κρατούμενου, η αισθητηριακή απονέκρωση, η αποκοπή από το κοινωνικο – πολιτικό περιβάλλον και τους συγκρατούμενούς του αποσκοπούν στην ψυχική και πνευματική κατάρρευση και εν τέλει στην φυσική του εξόντωση, επιβεβαιώνοντας έτσι την εκδικητική φύση του ″σωφρονιστικού″ συστήματος. Παράλληλα, μέσω του συγκεκριμένου νομοσχεδίου προωθείται και επιβραβεύεται η ρουφιανιά με το δέλεαρ της ελάφρυνσης της ποινής για όσους κρατούμενους παρέχουν πληροφορίες για την εξάρθρωση επαναστατικών οργανώσεων.
Το νομοσχέδιο για τις φυλακές αποτελεί μόνο ένα από μια σειρά νομοσχεδίων με βαρύνουσα κοινωνική σημασία (Διαχείρηση και οριοθέτηση δασών και αιγιαλών, ιδιωτικοποίηση της Δ.Ε.Η., ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας / Θεσσαλονίκης) τα οποία πρόκειται να τεθούν επίσης προς ψήφιση στο θερινό τμήμα της βουλής. Όλα αυτά συνθέτουν ένα πλέγμα αντικοινωνικών μέτρων που λεηλατούν δικαιώματα και κεκτημένα, που ειδικά στην περίπτωση των φυλακών, κατοχυρώθηκαν με αιματηρούς αγώνες. Ιδιαίτερα η κατάθεση του σχεδίου νόμου για τη θεσμοθέτηση φυλακών υψίστης ασφαλείας καταδεικνύει τον φόβο των κυρίαρχων για το ξέσπασμα της αναπόφευκτης κοινωνικής οργής που προκαλεί η γενικευμένη επίθεση που εξαπολύουν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Επιχειρούν, μέσω της φυλάκισης και απομόνωσης αγωνιστών σε λευκά κελιά, αφενός να αμβλύνουν τις δίκαιες κοινωνικές αντιδράσεις με την εμπέδωση του φόβου και αφετέρου να καταστείλουν και την παραμικρή εστία αντίστασης και σύνδεσης αγώνων εν τη γενέσει τους, τόσο εντός όσο και εκτός της φυλακής.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια από τις 23 Ιουνίου πάνω από 4000 κρατούμενοι στα ελληνικά κολαστήρια έχουν ξεκινήσει ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ, με αιτήματα: 1) Την απόσυρση του νομοσχεδίου 2) Να αποτελούν οι άδειες και οι αναστολές αναφαίρετο δικαίωμα όλων των κρατουμένων. 3) Να έχουν όλοι οι κρατούμενοι που έχουν καταδικαστεί με ποινή ισόβιας κάθειρξης για ναρκωτικά (αφού η αστυνομία φρόντισε να τους παρουσιάσει από εξαρτημένους χρήστες ως δήθεν μεγαλέμπορους) τη δυνατότητα να ξαναδικαστούν με τον νέο νόμο και τις ευεργετικές του διατάξεις για τους χρήστες. 4) Να εφαρμοστεί το δικαίωμα της συζυγικής επίσκεψης. 5) Να σταματήσει η διαρκής ομηρία των απελάσεων και να αποφυλακιστούν οι εκατοντάδες μετανάστες κρατούμενοι, που ενώ έχει λήξει η ποινή τους, παραμένουν φυλακισμένοι.
Ο συγκεκριμένος, όπως και κάθε αγώνας των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ενάντια στους δυνάστες τους είναι δίκαιος και αναγκαίος στην κατεύθυνση της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και αποτελεί παρακαταθήκη για τους αγώνες των πληβείων τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών. Οι φυλακές άλλωστε προορίζονται για τους φτωχούς και τους αποκλεισμένους αυτής της κοινωνίας, ενώ παράλληλα τα ″εγκλήματα″ για τα οποία κατηγορούνται πηγάζουν από την οικονομική και κοινωνική ανισότητα και τα οποία σε μία εξισωτική και αλληλέγγυα κοινωνία θα εξέλειπαν, καθώς θα εξαλείφονταν τα αίτια που τα γεννούν. Η ύπαρξη της φυλακής είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ταξικής και εξουσιαστικής κοινωνίας. Ιστορικά οι εκμεταλλευτές στήριζαν την κυριαρχία τους στην ύπαρξη της φυλακής τόσο για να καταστέλλουν και να τιμωρούν τους παραβάτες των νόμων που διασφαλίζουν αυτή την κυριαρχία, όσο και για να αποσπούν βίαια με το φόβητρο του εγκλεισμού την κοινωνική συναίνεση και υποταγή. Η κοινωνική δυσαρμονία, η ανασφάλεια, οι εγκληματικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές δεν πρόκειται να εξαλειφθούν όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση, καταπίεση και αδικία· αυτά θα παραμένουν όσα μπουντρούμια, όσα βασανιστήρια και αν εφεύρουν και όσα τείχη και αν υψώσουν οι εχθροί της ανθρωπινότητας και της ελευθερίας. Αυτές οι κοινωνικές παθογένειες θα πάψουν μόνο όταν καταστραφούν οι αιτίες που τις γεννούν, δηλαδή το κράτος, ο καπιταλισμός, και η εξουσία.
Ξεκινώντας από την αλληλεγγύη μας στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στην ίδρυση των ελληνικών Γκουαντανάμο, να κλιμακώσουμε τον αγώνα ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και στο σύστημα που τις γεννά. Για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας και ανθρωπιάς.