Έναστρη και παράξενη Νύχτα,
έτσι όπως σε χαζεύουνε βουβοί
από ένα μικρό παράθυρο
με τρία ψυχρά κάγκελα,
πες μου τι γίνεται με τους κολασμένους.
Αυτούς που τα σύρματα τυλίγουνε
τις δόλιες καρδιές τους και μαραίνονται
την στιγμή που όλη η πλάση ανθίζει.
Αυτούς που ξεψύχησαν ανάμεσα
σε τέσσερις ματωμένους τοίχους
και δεν πρόλαβαν ποτέ αυτούς
τους τελευταίους στίχους.
Το δίκαιο και το άδικο
-ανθρώπων δίπολα-
κολυμπάνε στην ζεστή σούπα
του αξιότιμου και λαίμαργου νομοθέτη.
Όσο για το παράδειγμα προς αποφυγήν
δεν παύει να είναι παράδειγμα,
καλολαδωμένο γρανάζι
σε μια μηχανή που κατακρεουργεί ζωές.
Να το ξέρεις μετανάστη στην Μόρια
και κατάδικε στο Κορυδαλλό
πως η Βαστίλη ήταν μονάχα η αρχή.
«Είναι αλήθεια μπαμπά
πως οι κακοί είναι στην φυλακή;»
Τάσος Πολίτης