“Ακόμη κι αν κόψουν όλα τα λουλούδια δεν θα καταφέρουν να εμποδίσουν τον ερχομό της άνοιξης.”

Η επιβολή του νέου κύκλου κοινωνικής λεηλασίας απαιτεί την εξάλειψη κάθε αντικαθεστωτικής φωνής και πρακτικής και την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας γενικευμένης τρομοκράτησης και υποταγής στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων.

Η επιστροφή στην κανονικότητα, τη νομιμότητα και την ασφάλεια για τους ισχυρούς σημαίνει την απρόσκοπτη συνέχιση της καταπίεσης και εκμετάλλευσης των από τα κάτω, ενώ για όσους/όσες αντιστέκονται και αγωνίζονται αυτό μεταφράζεται σε καταστολή, φυλακίσεις, τρομοκρατία.

Η πρόσφατη κατασταλτική εκστρατεία του κράτους στρεφόμενη εναντίον των αναρχικών, των δομών και των πρακτικών τους στρέφεται ουσιαστικά εναντίον των πληβείων αυτής της κοινωνίας και ιδιαίτερα στα κομμάτια εκείνα που αμφισβητούν το μονοπώλιο της κρατικής βίας και αντιστέκονται στην επέλαση της εξουσιαστικής βαρβαρότητας.

Όμως οι εξουσιαστές – δήμιοι της ελευθερίας – αυταπατώνται όταν θεωρούν πως καταστρέφοντας τις δομές του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα και διώκοντας όσους/όσες αγωνίζονται θα καταφέρουν να απαλλαγούν από τον ίδιο τον απελευθερωτικό αγώνα.

Όσο θα υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, όσο θα υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο η αξία της ανθρώπινης ζωής θα ευτελίζεται στον βωμό του κέρδους και της εξουσίας τόσο θα υπάρχουν αντιφρονούντες, αγωνιζόμενοι/ες, αναρχικοί/ές που θα παλεύουν ενάντια σε όλα αυτά και θα αγωνίζονται για έναν ριζικά νέο κόσμο, έναν κόσμο Αλληλεγγύης, Ισότητας, Ελευθερίας. Τον κόσμο της Αναρχίας.