Ο κοινωνικός κρατούμενος και αναρχικός Σπύρος Χριστοδούλου συνελήφθη και κατηγορείται από τον κρατικό μηχανισμό για την υπόθεση των “Ληστών του ∆ιστόμου” όπως ευφάνταστα αναπαράγεται από τη μιντιακή μυθοπλασία χωρίς να υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να τον συνδέει με την υπόθεση. Είναι ένας ακόμη αγωνιστής που βιώνει την εκδικητικότητα του κράτους, ευρισκόμενος σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας, λόγω της συνεπούς αγωνιστικής του στάσης όλα αυτά τα χρόνια μέσα στις φυλακές όσο και της άρνησής του να παραδοθεί στους διώκτες του κατά την περίοδο της φυγοδικίας του μετά τον πρώτο του εγκλεισμό. Οι διωκτικοί μηχανισμοί, μέσω του εισαγγελέα εφετών Αθηνών Π. Δράκου, του στερούν το δικαίωμα συγχώνευσης -κατοχυρωμένο σύμφωνα με τα άρθρα 101, 107 του ποινικού κώδικα- των ποινών του, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων έχει εκτίσει. Κατ’ επέκταση του αρνούνται την δυνατότητα αποφυλάκισης συντομότερα όπως ορίζουν οι νόμοι τους.
Ενάντια σε αυτή την εκδικητική δικαστική μηχανορραφία, ο Σπ. Χριστοδούλου έχει ξεκινήσει από τις 14/1 απεργία πείνας θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή, αγωνιζόμενος με έσχατο μέσο το ίδιο του το σώμα για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του.
Ως αναρχικές/οί δεν αναγνωρίζουμε το ψευδεπίγραφο δίπολο αθώος – ένοχος. Για μας όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο οι μόνοι ένοχοι είναι οι κρατιστές και οι καπιταλιστές, οι υπεύθυνοι για τις συνθήκες εκμετάλλευσης, καταπίεσης και για όλες τις παθογένειες που γεννά και αναπαράγει αυτό το απάνθρωπο εξουσιαστικό σύστημα. Γνωρίζουμε ότι οι νόμοι, το δικαστικό σύστημα και εν γένει οι κατασταλτικοί μηχανισμοί όπως και το βασανιστήριο του εγκλεισμού που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται «σωφρονισμός» υπάρχουν αποκλειστικά για την διαιώνιση της ταξικής εκμετάλλευσης και της κρατικής καταπίεσης. Δεν μας προκαλεί λοιπόν, καμία έκπληξη το γεγονός ότι η ίδια η αστική δημοκρατία και το κράτος παραβιάζουν τα όρια της νομιμότητας που τα ίδια έχουν ορίσει, προκειμένου να εκδικηθούν και να παραδειγματίσουν όσες/ους τα εχθρεύονται. Όσες/ους αγωνίζονται με αξιοπρέπεια εντός και εκτός των τειχών, αμφισβητώντας τους κρατικούς και καπιταλιστικούς όρους επιβίωσης και την ηθική που αυτοί αναπαράγουν, παλεύοντας για την εξάλειψή τους.
Η επίγνωση όμως της δολοφονικής φύσης του κράτους και των λειτουργών του σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι θα παραμείνουμε θεατές με σταυρωμένα χέρια παρακολουθώντας την ζωή και την ελευθερία αγωνιστών να γίνεται έρμαιο στα χέρια τους. Αντιθέτως, θα αναδεικνύουμε με κάθε αφορμή την πολιτική απάτη και υποκρισία του αυτοαποκαλούμενου «κράτους δικαίου», την παραβίαση ακόμη και της ίδιας του της νομοθεσίας προκειμένου να τιμωρήσει τους αντιπάλους του και εν τέλει την αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που πασχίζει να δείξει πως είναι -μια ευνομούμενη πολιτεία- και σε αυτό που πραγματικά είναι -μια ανθρωποκτόνα και ελευθεροκτόνα μηχανή- μέχρι να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο αιχμάλωτο του κοινωνικού/ταξικού πολέμου.
Ο αγώνας του Σπ. Χριστοδούλου είναι και ένας αγώνας υπέρ των δικαιωμάτων όλων όσων βρίσκονται στα κελιά της Δημοκρατίας, γιατί σε περίπτωση που περάσει η συγκεκριμένη αυθαιρεσία θα ανοίξει η κερκόπορτα για την αποχαλίνωση της δικαστική ασυδοσίας· και γι’ αυτό πρέπει να νικήσει. Είναι ένας αγώνας ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις τους κράτους και της «δικαιοσύνης» του· μια ακόμα ρωγμή στα θεμέλια του συστήματος καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν μπορούμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες/οι στον αγώνα του Σπύρου Χριστοδούλου, ο οποίος αρνείται να σκύψει το κεφάλι και να υποχωρήσει μπροστά στην αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας. Στεκόμαστε δίπλα του γιατί ο αγώνας του είναι κομμάτι και του δικού μας αγώνα μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής, μέχρι την καταστροφή του κράτους, του καπιταλισμού και κάθε μορφής εξουσίας…
ΑΜΕΣΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΤΟΥ