Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia

Την Κυριακή 21/1, με αφορμή το εθνικιστικό συλλαλητήριο για το όνομα της Μακεδονίας, ολόκληρος ο φασιστικός οχετός αυτής της πόλης και όχι μόνο, ένοιωσε ότι βρήκε την ευκαιρία να βγει από τα λαγούμια του και να ξεράσει όλο το ρατσιστικό, εθνικιστικό και φασιστικό δηλητήριο που κρύβει μέσα του. Θρασύδειλα φασιστοειδή αποβράσματα που επιτίθενται είτε σε εξαθλιωμένους πρόσφυγες και μετανάστες είτε σε αγωνιστές και χώρους αγώνα μόνο με την προστασία των ομοϊδεατών τους, μπάτσων, τόλμησαν –εκμεταλλευόμενα το κλίμα εθνικιστικής έξαρσης που υπήρχε τη συγκεκριμένη μέρα- να κάνουν πράξη διακαείς τους πόθους που διαφορετικά, η πραγματοποίησή τους θα παρέμενε αδιανόητη.

Κατευθυνόμενη προς το συλλαλητήριο μια ομάδα φασιστών επιτέθηκε στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο “Σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας” όπου απωθήθηκε από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της περιφρούρησης. Στην συνέχεια, επιχείρησαν να κάνουν το ίδιο στην κατάληψη Libertatia, -εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχαν άτομα μέσα- στην οποία έβαλαν φωτιά.

Είναι προφανές ότι οι φασίστες και σε αυτή την περίπτωση όπως και σε κάθε άλλη παρόμοια, έδρασαν υπό την ανοχή και έμμεση στήριξη των μπάτσων. Θα ήταν αυταπάτη να θεωρεί κάποιος, ότι πολιτικοί χώροι σαν τη «Libertatia» ή το «Σχολείο» που μάχονται συνειδητά το υπάρχον καθεστώς καταπίεσης και εκμετάλλευσης, θα έχαιραν προστασίας από την αστυνομία, ένα σώμα που υπάρχει ακριβώς για την υπεράσπιση και διαιώνιση αυτού του καθεστώτος. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Τους χώρους αντίστασης και αγώνα μπορεί να τους υπερασπιστεί και θα τους υπερασπιστεί μόνο ο κόσμος του αγώνα.

Οι καταλήψεις, τα στέκια, οι κοινωνικοί χώροι, ενοχλούν, και αυτό είναι γνωστό. Ενοχλούν το κεφάλαιο, γιατί αντί της εμπορευματοποίησης των πάντων, της εκμετάλλευσης και του ανελέητου ανταγωνισμού, προωθούν τον αντικαπιταλιστικό αγώνα. Ενοχλούν το κράτος, γιατί ενάντια στην απάθεια, την αδράνεια και το φόβο της κοινωνίας που αυτό έχει ανάγκη, αυτά προτάσσουν την ανυπακοή και την αδιαμεσολάβητη δράση. Ενοχλούν το φασισμό, γιατί ενάντια στην εντεινόμενη φασιστικοποίηση της κοινωνίας που εντείνει την καταπίεση και την εκμετάλλευση, αποτελούν αναχώματα κοινωνικής/ταξικής αλληλεγγύης και αντιφασιστικού αγώνα.

Είναι προφανές ότι καμιά οπισθοχώρηση στον αγώνα ενάντια στη σύγχρονη κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν πρόκειται να υπάρξει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο αγώνας για μια νέα κοινωνία αλληλεγγύης ισότητας και ελευθερίας θα συνεχιστεί με ακόμα μεγαλύτερο πάθος και δυναμική.