Ο Σπύρος Στρατούλης είναι ένας από τους 13.000 ανθρώπους που είναι δέσμιοι στα κολαστήρια που κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται “σωφρονιστικά καταστήματα”, χωρίς να συνυπολογίζονται οι χιλιάδες που στοιβάζονται και αφήνονται να σαπίσουν στα κρατητήρια των τμημάτων και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών του ελληνικού κράτους. Η στάση του Σπ. Στρατούλη όμως τον διαφοροποιεί από την πλειοψηφία των κρατουμένων. Εδώ και 22 χρόνια που βρίσκεται έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές, κόντρα στην αποκτηνωτική συνθήκη της φυλακής και στις διεξόδους της αυτοκαταστροφής μέσω της πρέζας, που οι ίδιοι οι μπάτσοι προωθούν, ή της συνεργασίας με τους ανθρωποφύλακες που αποτελούν συνήθη πρακτική, έχει αποδείξει πως η αξιοπρέπεια και το πάθος για ζωή και ελευθερία, μπορούν να διασωθούν στο ακέραιο ακόμα και στις πιο απάνθρωπες συνθήκες. Όλα αυτά τα χρόνια συμμετείχε ανελλειπώς στους αγώνες των κρατουμένων, δείχνοντας την αλληλεγγύη του με επιστολές και αποχές συσσιτίου, δημοσιεύοντας κείμενα για την κατάσταση των φυλακών και συμμετέχοντας σε απεργίες πείνας και εξεγέρσεις. Η ανυπότακτη αυτή στάση του τον κατέστησε εχθρό της αστυνομικο-δικαστικής εξουσίας, όπως καθίσταται και κάθε άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται με την καθημερινότητα της ρουφιανιάς και της υποταγής μέσα στη φυλακή. Ταυτόχρονα όμως, τον συνέδεσε φιλικά και συντροφικά με άτομα του αναρχικού χώρου. Ενός πολιτικού χώρου που πάντα βρισκόταν στο πλευρό των καταπιεσμένων και αδικημένων αυτής της κοινωνίας, αλλά και όσων αγωνίζονται για αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Τον Ιούλιο του 2012 η αστυνομική διεύθυνση θεσσαλονίκης πραγματοποιεί επιχείρηση με εφόδους σε σπίτια και σε χώρους εργασίας αναρχικών καθώς και στην κατάληψη Ορφανοτροφείου, κατά την οποία συλλαμβάνονται 13 σύντροφοι και οι οποίοι βρίσκονται κατηγορούμενοι για σύσταση και συμμετοχή σε “εγκληματική” οργάνωση με την εμπνευσμένη ονομασία «Στέκια Θεσ/νίκης». Οκτώ μήνες μετά καλούνται να απολογηθούν στον ανακριτή για την ίδια υπόθεση άλλα 17 άτομα τα οποία δεν είχαν συλληφθεί στην αυτώφορη διαδικασία, ένας εκ των οποίων είναι και ο Σπ. Στρατούλης. Η δικογραφία της συγκεκριμένης υπόθεσης βασίζεται αποκλειστικά σε υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών, οι οποίες σύμφωνα με την “αξιολόγηση” της αστυνομίας, αποτελούν απόδειξη συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση. Παρόλο που ο αρμόδιος ανακριτής απάλλαξε τον Σπύρο από κάθε κατηγορία σχετικά με την υπόθεση, το διαβιβαστικό της αστυνομίας υιοθετήθηκε όπως ήταν αναμενόμενο, αυτούσια από τον Εισαγγελέα, ο οποίος με τη σειρά του πρότεινε στο δικαστικό συμβούλιο την παραπομπή όλων των κατηγορουμένων σε δίκη. Αυτό, ειδικά για τον Σπύρο είχε ως συνέπεια την διακοπή των τακτικών αδειών που λάμβανε κανονικά τα τελευταία δύο χρόνια, αφού το συμβούλιο των φυλακών ερμήνευσε κατα το δοκούν μια διάταξη του άρθρου 55 του “σωφρονιστικού” κώδικα σύμφωνα με την οποία, όπως ισχυρίζονται, «εκκρεμεί αδίκημα σε βάρος του σε βαθμό κακουργήματος». Επιπρόσθετα με βάση τη νέα αυτή ανυπόστατη κατηγορία, η εκδίκαση της οποίας εκκρεμεί, κινδυνεύει να μείνει 3,5 ακόμα χρόνια στη φυλακή την ίδια στιγμή που δικαιωματικά θα μπορούσε να κάνει χρήση της υφ’ όρων απόλυσης. Ως απάντηση σε αυτές τις μεθοδεύσεις ο Σπ. Στρατούλης, έχει ξεκινήσει από τις 11/11 απεργία πείνας διεκδικώντας την επαναχορήγηση των αδειών που δικαιούται, καθώς και την απαλλαγή του από το στημένο και ανυπόστατο κατηγορητήριο που τον βαραίνει.
Η εκδικητική αυτή δίωξη του Σπύρου έχει πολλαπλές στοχεύσεις. Οφείλεται στη μακροχρόνια αγωνιστική και αξιοπρεπή στάση του μέσα στις φυλακές, αλλά παράλληλα επιδιώκει να λειτουργήσει ως μέσο εκφοβισμού και παραδειγματισμού για όποιον τολμάει να σηκώνει το κεφάλι μέσα ή έξω από αυτές. Το κράτος και οι μηχανισμοί του επιχειρούν μέσω και της υπόθεσης αυτής να διαρρήξουν τις σχέσεις αλληλεγγύης των αγωνιζόμενων εντός και εκτός φυλακής, να απομονώσουν τους έγκλειστους από ριζοσπαστικές ιδέες και πρακτικές που μπορούν να πυροδοτήσουν την ήδη εύφλεκτη κατάσταση που επικρατεί εντός των τειχών και τέλος να στείλει το μήνυμα σε όλους τους καταπιεσμένους μέσα ή έξω απ’ τα κελιά, ότι όποιος αντιστέκεται στις επιταγές και τους σχεδιασμούς της εξουσίας, θα συντρίβεται. Όμως οι σχεδιασμοί της εξουσίας θα πέφτουν πάντα στο κενό όσο οι καταπιεσμένοι θα φτύνουν την κρατική στρατηγική του Διαίρει και Βασίλευε, όσο συνειδητοποιούν ότι έχουν κοινή ταξική θέση και συμφέροντα και όσο κάνουν πράξη με κάθε τίμημα την αλληλεγγύη μεταξύ τους. Έτσι και στην υπόθεση του Σπύρου εκτός από τα δεκάδες ενυπόγραφα κείμενα συγκρατούμενών του από όλες τις φυλακές της χώρας, τα κείμενα και τις δράσεις αλληλεγγύης που λαμβάνουν χώρα εκτός των τειχών, τρεις ακόμα φυλακισμένοι, ο Ράμι Συριανός, ο Εργιόν Μουσταφά και ο Μιχάλης Ραμαδάνογλου σε μια ύψιστη πράξη αλληλεγγύης, έχουν ξεκινήσει επίσης απεργία πείνας για να στηρίξουν τον αγώνα του συντρόφου. Ο αγώνας του Σπ. Στρατούλη δεν αφορά μόνο τους φυλακισμένους και το κίνημα αλληλεγγύης προς αυτούς αλλά μας αφορά όλους. Ιδιαίτερα σήμερα, στις συνθήκες οικονονομικής κρίσης που βιώνουμε, είναι όλο και περισσότεροι οι άνθρωποι που είτε επειδή δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες και το κράτος είτε επειδή η οικονομική ανέχεια τους αναγκάζει να παραβούν τα όρια του νόμου, για να εξασφαλίσουν τα προς το ζήν, αντιμετωπίζουν την απειλή της φυλάκισης. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι φυλακές είναι σε μικρογραφία ο καθρέφτης της κοινωνίας και ότι τα “εγκλήματα” από τα οποία δήθεν μας προστατεύουν είναι παράγωγα αυτού του συστήματος που βασίζεται στην ανισότητα και την εκμετάλλευση. Στο πρόσωπο του Σπύρου αναγνωρίζουμε κάθε άνθρωπο που αυτό το σύστημα έχει θέσει στο περιθώριο για να αποκρύπτει τις παθογένειες και τις ευθύνες του, αλλά και κάθε άνθρωπο που παλεύει για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Ως εκ τούτου δεν θα μπορούσαμε παρά να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα του μέχρι τη νίκη.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΠ.ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΒΑΣΙΜΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΤΟΥ
Το κείμενο σε μορφή pdf. υπάρχει εδώ