Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΜΙΧΑΗΛ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ
Ι
«Μέχρι τώρα πιστεύαμε» γράφει η Montagne1, «ότι οι πολιτικές και οι θρησκευτικές απόψεις ήταν ανεξάρτητες από την ιδιότητα του μέλους της Διεθνούς. Και σε ό,τι μας αφορά, επιμένουμε σε αυτή τη θέση». Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε από πρώτη άποψη ότι ο κύριος Κουλερί2 έχει δίκιο. Μια που στην πραγματικότητα, η Διεθνής, όταν δέχεται ένα νέο μέλος στους κόλπους της, δεν το ρωτάει αν πιστεύει ή όχι στο θεό, αν ανήκει στο τάδε ή το δείνα κόμμα ή, πάλι, αν δεν ανήκει σε κανένα. Το ρωτάει απλά: Είσαι εργαζόμενος ή αν δεν είσαι, επιθυμείς, αισθάνεσαι την ανάγκη να αγκαλιάσεις απόλυτα και με ειλικρίνεια την υπόθεση των εργαζομένων, να ταυτιστείς μαζί τους και να αποκλείσεις την εμπλοκή σου σε κάθε υπόθεση που είναι αντίθετη με τα συμφέροντά τους;