Κατηγορία: ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Ο κοινωνικός κρατούμενος και αναρχικός Σπύρος Χριστοδούλου συνελήφθη και κατηγορείται από τον κρατικό μηχανισμό για την υπόθεση των “Ληστών του ∆ιστόμου” όπως ευφάνταστα αναπαράγεται από τη μιντιακή μυθοπλασία χωρίς να υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να τον συνδέει με την υπόθεση. Είναι ένας ακόμη αγωνιστής που βιώνει την εκδικητικότητα του κράτους, ευρισκόμενος σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας, λόγω της συνεπούς αγωνιστικής του στάσης όλα αυτά τα χρόνια μέσα στις φυλακές όσο και της άρνησής του να παραδοθεί στους διώκτες του κατά την περίοδο της φυγοδικίας του μετά τον πρώτο του εγκλεισμό. Οι διωκτικοί μηχανισμοί, μέσω του εισαγγελέα εφετών Αθηνών Π. Δράκου, του στερούν το δικαίωμα συγχώνευσης -κατοχυρωμένο σύμφωνα με τα άρθρα 101, 107 του ποινικού κώδικα- των ποινών του, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων έχει εκτίσει. Κατ’ επέκταση του αρνούνται την δυνατότητα αποφυλάκισης συντομότερα όπως ορίζουν οι νόμοι τους.

Ενάντια σε αυτή την εκδικητική δικαστική μηχανορραφία, ο Σπ. Χριστοδούλου έχει ξεκινήσει από τις 14/1 απεργία πείνας θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή, αγωνιζόμενος με έσχατο μέσο το ίδιο του το σώμα για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματός του.

Ως αναρχικές/οί δεν αναγνωρίζουμε το ψευδεπίγραφο δίπολο αθώος – ένοχος. Για μας όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο οι μόνοι ένοχοι είναι οι κρατιστές και οι καπιταλιστές, οι υπεύθυνοι για τις συνθήκες εκμετάλλευσης, καταπίεσης και για όλες τις παθογένειες που γεννά και αναπαράγει αυτό το απάνθρωπο εξουσιαστικό σύστημα. Γνωρίζουμε ότι οι νόμοι, το δικαστικό σύστημα και εν γένει οι κατασταλτικοί μηχανισμοί όπως και το βασανιστήριο του εγκλεισμού που κατ’ ευφημισμόν αποκαλείται «σωφρονισμός» υπάρχουν αποκλειστικά για την διαιώνιση της ταξικής εκμετάλλευσης και της κρατικής καταπίεσης. Δεν μας προκαλεί λοιπόν, καμία έκπληξη το γεγονός ότι η ίδια η αστική δημοκρατία και το κράτος παραβιάζουν τα όρια της νομιμότητας που τα ίδια έχουν ορίσει, προκειμένου να εκδικηθούν και να παραδειγματίσουν όσες/ους τα εχθρεύονται. Όσες/ους αγωνίζονται με αξιοπρέπεια εντός και εκτός των τειχών, αμφισβητώντας τους κρατικούς και καπιταλιστικούς όρους επιβίωσης και την ηθική που αυτοί αναπαράγουν, παλεύοντας για την εξάλειψή τους.

Η επίγνωση όμως της δολοφονικής φύσης του κράτους και των λειτουργών του σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι θα παραμείνουμε θεατές με σταυρωμένα χέρια παρακολουθώντας την ζωή και την ελευθερία αγωνιστών να γίνεται έρμαιο στα χέρια τους. Αντιθέτως, θα αναδεικνύουμε με κάθε αφορμή την πολιτική απάτη και υποκρισία του αυτοαποκαλούμενου «κράτους δικαίου», την παραβίαση ακόμη και της ίδιας του της νομοθεσίας προκειμένου να τιμωρήσει τους αντιπάλους του και εν τέλει την αντίφαση ανάμεσα σε αυτό που πασχίζει να δείξει πως είναι -μια ευνομούμενη πολιτεία- και σε αυτό που πραγματικά είναι -μια ανθρωποκτόνα και ελευθεροκτόνα μηχανή- μέχρι να πάρουμε πίσω και τον τελευταίο αιχμάλωτο του κοινωνικού/ταξικού πολέμου.

Ο αγώνας του Σπ. Χριστοδούλου είναι και ένας αγώνας υπέρ των δικαιωμάτων όλων όσων βρίσκονται στα κελιά της Δημοκρατίας, γιατί σε περίπτωση που περάσει η συγκεκριμένη αυθαιρεσία θα ανοίξει η κερκόπορτα για την αποχαλίνωση της δικαστική ασυδοσίας· και γι’ αυτό πρέπει να νικήσει. Είναι ένας αγώνας ενάντια στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις τους κράτους και της «δικαιοσύνης» του· μια ακόμα ρωγμή στα θεμέλια του συστήματος καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια δεν μπορούμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες/οι στον αγώνα του Σπύρου Χριστοδούλου, ο οποίος αρνείται να σκύψει το κεφάλι και να υποχωρήσει μπροστά στην αυθαιρεσία της κρατικής εξουσίας. Στεκόμαστε δίπλα του γιατί ο αγώνας του είναι κομμάτι και του δικού μας αγώνα μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής, μέχρι την καταστροφή του κράτους, του καπιταλισμού και κάθε μορφής εξουσίας…

ΑΜΕΣΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ

ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΤΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ & ΑΓΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΕΚΚΕΝΩΣΗ

«Κατηγορούν τους εργάτας εκείνους, οι οποίοι αντελήφθησαν το δικαίωμα της ζωής ως άθρησκους και απάτριδας· εκείνοι, οι οποίοι δεν έχουν ποτέ τους ούτε θρησκείαν, ούτε πατρίδα. Διά της θρησκείας κατώρθωσαν οι διάφοροι επιτήδειοι να ενσπείρουν εις τας λαϊκάς και εργατικάς τάξεις αντί της Αληθείας και της Αγάπης προλήψεις και δεισιδαιμονίας. Διά δε της λέξεως «πατρίς» να μας διδάσκουν το μίσος και το έγκλημα! Μας δίδουν το δικαίωμα εν ονόματι της πατρίδος να φονεύωμεν όσους περισσοτέρους ανθρώπους δυνάμεθα, μας απαγορεύουν δε το δικαίωμα να αμυνθώμεν εναντίον των στραγγαλιστών του δικαιώματος της ζωής μας. Ημείς όμως, οι οποίοι γνωρίζομεν ότι ο προορισμός του ανθρώπου δεν είναι το μίσος, λέγομεν προς τους διδασκάλους αυτούς:

Η θρησκεία όπως μας την διδάσκετε διαστρεβλώνει την αλήθειαν διότι μας διδάσκει το μίσος προς τους άλλους ανθρώπους οίτινες δεν έχουν την αυτήν θρησκείαν!! Εν ονόματι αυτής έγεινον και γίνονται τα μεγαλείτερα εγκλήματα.

Ημείς ως θρησκείαν θέλομεν την αγάπην όλων των κατοίκων της γης. Ως πατρίδα δε θέλομεν το μέρος της γης εις το οποίον ζώμεν και συντηρούμεθα. Δι’ ημάς πατρίς είνε ολόκληρος η σφαίρα της γης. Οφείλομεν όμως δυνάμει του ενστίκτου της αυτοσυντηρήσεως να υπερασπιζώμεθα τον τόπον εκείνον, εις τον οποίον ζώμεν εάν βάρβαρος λαός θέλη να τον καταλάβη. Εις την σημερινήν μας όμως πατρίδα, έχουν καταλάβη τον τόπον μας – την γην την οποίαν μας συντηρεί – όχι βάρβαρος λαός αλλ’ αυτοί οι διδάσκαλοι της πατρίδος.»

Νίκος Δούμας, 23 Ιουλίου 1911

ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ / ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την ανακίνηση του Μακεδονικού και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια που οργανώθηκαν επ΄ αυτού, διάφορες φασιστικές και νεοναζιστικές γκρούπες εξαργυρώνοντας την ηθική νομιμοποίηση που έλαβαν από τον εθνικο-πατριωτικό εσμό που συμμετείχε σε αυτά, βρήκαν την ευκαιρία να επανεμφανηστούν στο δημόσιο πεδίο με σκοπό να διαχύσουν τις ξενοφοβικές και μισαλόδοξες ρητορικές και πρακτικές τους.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια στοχοποιήθηκαν και δέχθηκαν επιθέσεις άτομα που διαφοροποιούνται από τα εθνικά τους πρότυπα (lgbtq, μετανάστες κ.α.) αλλά και χώροι αυτό-οργάνωσης, αλληλεγγύης και αγώνα. Ένας τέτοιος χώρος είναι και η Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη η οποία στις 5/9 δέχτηκε εμπρηστική επίθεση από φασίστες.

Η συγκεκριμένη επίθεση που έρχεται να προστεθεί σε μια μακροχρόνια σειρά προσπαθειών καταστολής από κράτος και παρακράτος των εστιών αγώνα αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι οι συγκεκριμένοι χώροι αποτελούν ανάχωμα στην επέλαση του φασισμού, της μισαλλοδοξίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Για μια ακόμη φορά –όπως και στο παρελθόν σε περιπτώσεις παρόμοιων επιθέσεων- θα αποδειχθεί περίτρανα το μάταιο των βλέψεων κράτους και φασιστών.

Ο αγώνας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, για μια κοινωνία χωρίς εξουσία, καταπίεση και εκμετάλλευση δεν τρομοκρατείται, δεν καταστέλλεται, δεν υποχωρεί. Θα συνεχίσει με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα μέχρι την ολοκληρωτική εξάλειψη και του τελευταίου προσκόμματος στο δρόμο για την ελευθερία.

Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ…

ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ !

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΛΙΟΥ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟΥ

Το τελευταίο διάστημα στον απόηχο της ανακίνησης του ζητήματος της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ. με αφορμή τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη του γειτονικού κράτους στους διακρατικούς συνασπισμούς της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, γίναμε μάρτυρες της μονοπώλησης της δημόσιας σφαίρας από τον εθνικιστικό πατριωτικό λόγο, έμπρακτο αποκορύφωμα του οποίου υπήρξαν τα αντίστοιχα συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Αφορμώμενες/οι από τη συγκεκριμένη συνθήκη, πραγματοποιήσαμε το προηγούμενο διάστημα μια σειρά παρεμβάσεων σε διάφορες περιοχές της πόλης θέλοντας να αντικρούσουμε τον εθνικο-πατριωτικό μονόλογο που καλεί τους εκμεταλλευόμενους να συστρατευθούν με τους εκμεταλλευτές κάτω από την επίπλαστη ενότητα του έθνους.

Ενάντια σε ό,τι διαχωρίζει τους εκμεταλλευόμενους και θέτει τον ένα εναντίον του άλλου, ως αναρχικοί/ές παλεύουμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Ένα κόσμο που θα οικοδομηθεί πάνω στα συντρίμμια κάθε κράτους, οικονομικού προνομίου, έθνους, θρησκείας και εξουσίας…

Πανό:

Τρικάκια:

Κατά το προηγούμενο διάστημα, μία σειρά καταλήψεων βρέθηκαν στο στόχαστρο τόσο της κρατικής καταστολής, όσο και των πιστών υπηρετών του κράτους και των αφεντικών, των φασιστών.

Αρχικά, στα πλαίσια των εθνικιστικών συλλαλητηρίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ομάδες φασιστών εξαργυρώνοντας την πολιτική νομιμοποίηση που έλαβαν από τους συμμετέχοντες σε αυτά και εκμεταλλευόμενες την ευκαιρία δημόσιας παρουσίας τους, επιτέθηκαν στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, τον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, και την κατάληψη Libertatia με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της.

Λίγες μέρες αργότερα, την σκυτάλη της προσπάθειας φίμωσης των χώρων αντίστασης και αγώνα ανέλαβε το κράτος. Τα μέσα άλλαξαν. Το συρφετό φασιστών με λοστούς, πέτρες και μολότοφ διαδέχθηκε η  κρατική καταστολή με μπάτσους, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις. Τα ξημερώματα της 12^ης Μαρτίου οι κατασταλτικές δυνάμεις εκκένωσαν με συντονισμένη επιχείρηση τρεις καταλήψεις, την κατάληψη Gare, την Ζαΐμη 11, και την Ματρόζου 45, στην οποία συνέλαβαν 12 συντρόφισσες και συντρόφους.

Κοινή στόχευση των πάσης φύσεως υπερασπιστών της εξουσίας και του συστήματος είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να θάψουν κάθε φωνή που ορθώνεται ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης και αντιστέκεται  στις συνθήκες αδικίας και διαιώνισής τους. Η απεγνωσμένη προσπάθεια να καταστείλουν κάθε ενδιάθετη επιθυμία ελευθερίας.

Το κράτος καταστέλλει τις καταλήψεις και τις αυτοοργανωμένες δομές αγώνα γιατί αμφισβητούν την ουσία του. Η ίδια η ύπαρξη αυτών των δομών αποτελεί έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσιαστικής λογικής της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, η οποία πασχίζει να πείσει τους ανθρώπους ότι είναι ανίκανοι να διαχειριστούν οι ίδιοι τις υποθέσεις, τις επιθυμίες και ανάγκες τους, χωρίς την ύπαρξη κάποιας εξουσίας και χωρίς οποιαδήποτε λογική ανάθεσης. Οι κρατιστές που οφείλουν την ύπαρξή τους στην επιβίωση αυτής της αυταπάτης στις συνειδήσεις των ανθρώπων, γνωρίζουν καλά πως αν γενικευόταν το παράδειγμα της άμεσης αδιαμεσολάβητης και συλλογικής δράσης που προτάσσουν έμπρακτα οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες, αντιθεσμικές δομές, θα αμφισβητούνταν εκ θεμελίων η παρασιτική τους ύπαρξη.

Το κράτος και τα αφεντικά φοβούνται τις αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, που οργανώνονται και αποφασίζουν με οριζόντιες διαδικασίες και λειτουργούν αντιεραρχικά και αντιθεσμικά  όχι τόσο για αυτό που ήδη είναι, αλλά κυρίως για αυτό που μπορούν να γίνουν, δηλαδή ένα παράδειγμα για τα υπόλοιπα καταπιεσμένα και εκμεταλλευόμενα κοινωνικά κομμάτια. Ας κάνουμε λοιπόν τους φόβους τους απτή πραγματικότητα. Υπερασπιζόμενοι/νες τις ήδη υπάρχουσες δομές και δημιουργώντας νέες να επεκτείνουμε τον αγώνα για την γενικευμένη απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής, του κοινωνικού πλούτου, της λήψης των αποφάσεων που αφορούν την κοινωνία καθώς και της υλοποίησής τους· τον αγώνα για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ/ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙΣΕΣ/ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΜΑΤΡΟΖΟΥ 45

Την Πέμπτη 15/2 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με πανό και τρικάκια στα δικαστήρια Θεσ/νίκης

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ, ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ!

1/2/18. Κρατούμενος, βρίσκεται κρεμασμένος στην απομόνωση του νοσοκομείου των φυλακών Κορυδαλλού.

2/2/18. 26χρονος κρατούμενος, βρίσκεται νεκρός στο κελί του, στις φυλακές Λάρισας, μετά από μόλυνση σε ένα χαλασμένο δόντι.

5/2/18. Κρατούμενος βρίσκεται κρεμασμένος στο κελί του, στις φυλακές Αλικαρνασσού.

Τρείς ακόμα νεκροί προστέθηκαν στη μακρά λίστα των κρατικών δολοφονιών. Τρείς ακόμη ζωές ανάμεσα σε αναρίθμητες άλλες που αφήνονται να σβήσουν μέσα σε φυλακές, κρατητήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για την κυριαρχία -και δυστυχώς για ένα μεγάλο μέρος των εκμεταλλευόμενων- όλοι αυτοί που βιώνουν το μαρτύριο του εγκλεισμού, παραβίασαν το νόμο και πρέπει να πληρώσουν με αυτό τον τρόπο. Από τη στιγμή που θα γίνει αποδεκτή αυτή η αντιανθρώπινη λογική του κράτους όλα τα άλλα -η απομόνωση, τα βασανιστήρια, η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή- είναι απλώς συνέπειες οι οποίες δικαιολογούνται από την παραβίαση του νόμου και μπροστά στις οποίες οφείλει να κλείνει τα μάτια κάθε “νομοταγής πολίτης”. Λίγη σημασία έχουν ερωτήματα όπως: ποιοι φτιάχνουν αυτό το νόμο, τι αντιπροσωπεύει αυτός ο νόμος, τι οδηγεί ορισμένους ανθρώπους να τον παραβιάσουν, είναι όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο;

Για μας όμως η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι δεδομένη…κάθε αντικοινωνική συμπεριφορά, κάθε κοινωνική παθογένεια, κάθε κοινωνική δυσαρμονία αποτελεί έκφανση και συνέπεια αυτού του άδικου συστήματος. Είναι ξεκάθαρο πως κάθε νόμος και κάθε κράτος υπάρχει για να διασφαλίζει τα συμφέροντα της άρχουσας μειοψηφίας εις βάρος της εκμεταλλευόμενης πλειοψηφίας. Οι φυλακές χτίζονται από το κράτος, ως φόβητρο για την εμπέδωση της κοινωνικής υποταγής στην εκμετάλλευση και οι φυλακισμένοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία (οι όποιες εξαιρέσεις, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα και ρίχνουν στάχτη στα μάτια της κοινωνίας) είναι άνθρωποι κοινωνικά και οικονομικά αποκλεισμένοι οι οποίοι απλώς τράβηξαν την σκανδάλη ενός όπλου που γέμισε και έβαλε στα χέρια τους η υπάρχουσα καταπιεστική και εκμεταλλευτική οργάνωση της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας και πραγματικής δικαιοσύνης, είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των “εγκλημάτων” από τα οποία δήθεν μας προστατεύει ο νόμος και η φυλακή, θα εξέλειπαν. Σε μια τέτοια κοινωνία, ο νόμος και η φυλακή, θα ήταν περιττά.

Αν θέλουμε λοιπόν να εξαλειφθεί οριστικά το έγκλημα και οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, θα πρέπει να αγωνιστούμε για την καταστροφή της πολιτικής καταπίεσης και της οικονομικής εκμετάλλευσης⋅ του κράτους, του κεφαλαίου και κάθε μορφής εξουσίας.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΜΟΝΟ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΠΟΛΕΜΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ

Αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω

Υ.Γ.: Μετά την παρέμβαση, πληροφορηθήκαμε ότι υπήρξε κι άλλος θάνατος κρατουμένου, ενός μετανάστη ο οποίος αυτοκτόνησε στα κρατητήρια του Α.Τ. Κισσάμου Χανίων, ενώ επρόκειτω να απελαθεί.

Πραγματοποιήθηκαναν αναρτήσεις πανό για τον Κώστα Μπ. σε διάφορες περιοχές της πόλης ως ελάχιστη δράση αλληλεγγύης.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΠ.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Στο πλαίσιο των παρεμβάσεων που πραγματοποιούνται τους τελευταίους μήνες στην πόλη της Θεσσαλονίκης από συντρόφισσες και συντρόφους της αναρχικής ομάδας Πυρανθός, της συλλογικότητας αναρχικών από τα ανατολικά και της αναρχικής συλλογικότητας Άνω Θρώσκω, με αιχμή την εναντίωση στις ιδιωτικοποιήσεις, τον νέο εργασιακό νόμο και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, τοποθετήθηκε γιγαντοπανό στον περιφερειακό της πόλης.