ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

 

  ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΔΡΟΜΟ

 

 Ένας αναρχικός κραδαίνει

τρεκλίζοντας

μια μαυροκόκκινη σημαία – απ’ αυτές

που το μαύρο δηλώνει την αυτονομία των πειρατών

και το θανατικό –

και το κόκκινο, το αίμα δηλοί,

το φλογερό.

Μικρό παλλικαράκι

νεαρό

με μια ψυχή τυρρανισμένη στα σμπαράλια

-προχωρεί-, μιας αγάπης πανανθρώπινης

το φώς φωνάζει

μα είν’ τα λόγια του ισχνά, – και η βοή –

του όπλου που ελοχεύει τον τρομάζει.

Τα μάτια εξεγερσιακά

εκστατικά

δεν συνάδουν με του κόσμου αυτού το θλιβερό τοπίο

καθόσον γκρίζο αυτό –θαμπό-, γαλάζια εκείνα

το πρώτο ψάχνει θάνατο, τα δεύτερα χαρές

που δεν αγγίζουν η εκμετάλλευση, η βία, και των ανθρώπων

οι οιμωγές.

Οι ζωές μας

βολοδέρνουν

καταμεσής στα πέλαα των παθών και των ανταγωνισμών

και γυρεύουν ανέλπιστα κάποια διαφυγή –μια σανίδα-

άλλες το καταλαβαίνουν, άλλες τους ποτές

πως όσο κι αν δε μοιάζουνε στην τυπική την όψη

ζούμε και πεθαίνουμε σε πόλεις-φυλακές.

 

ΓΙΑ ΤΟΝ MARCOS

 

 Άφθαρτη, σίγουρη φιγούρα κινείσαι στα βουνά

Βαστώντας τη σημαία της νίκης στα σκληρά σου χέρια

Εικόνα, σύμβολο, ίνδαλμα ζωντανό των καταπιεσμένων

Σημάδι Ψυχής ακλόνητης με πίστη και ιδανικά.

Το πρόσωπό σου είναι το πιό ωραίο σ’ όλη τη γή

Γιατί σ’ αυτό καθρεφτίζεται η ομορφιά του κόσμου

Και η φωνή σου σα μιλάς, αγνή, ρομαντική

Γιατί Επανάσταση ξερνάει και σηκωμό.

Δικαίως έχεις θρόνο στο πάνθεο των ηρώων

Κι ας φτύνεις όλο δύναμη τους ΄΄ισχυρούς΄΄

Η πίπα σου ορόσημο, σημείο κατατεθέν

Και τ’ όπλο σου με τ’ άλογο, το Άρμα του Ηλίου.

                                                                                   

  Λευτέρης.